Sprawa T-580/20: Skarga wniesiona w dniu 7 października 2020 r. - KC / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.414.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 listopada 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 7 października 2020 r. - KC / Komisja

(Sprawa T-580/20)

Język postępowania: francuski

(2020/C 414/59)

(Dz.U.UE C z dnia 30 listopada 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: KC (przedstawiciel: adwokat L. Frölich)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– zasądzenie od Unii Europejskiej na rzecz skarżącej zapłaty odszkodowania za szkodą majątkową (odsetki oddzielnie) w wysokości 330 000 EUR dziennie począwszy od dnia 1 czerwca 2020 r. (włącznie) aż do daty przyjęcia przez Komisję Europejską decyzji, w ramach sprawy (poufne) ¹ , stosownie do postanowień i zasad wyroków w sprawach Dilly's Wellnesshotel C-493/14 z dnia 21 czerwca 2016 r. oraz Eesti Pagar AS C-349/17 z dnia 5 marca 2019 r.;

– zasądzenie od Unii Europejskiej na rzecz skarżącej odszkodowania za utratę szansy w wysokości 680 000 EUR dziennie począwszy od dnia 1 czerwca 2020 r. aż do daty przyjęcia przez Komisję Europejską decyzji, w ramach sprawy (poufne), stosownie do postanowień i zasad wyroków w sprawach Dilly's Wellnesshotel C-493/14 z dnia 21 czerwca 2016 r. oraz Eesti Pagar AS C-349/17 z dnia 5 marca 2019 r,

– zasądzenie od Unii Europejskiej na rzecz skarżącej zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości 10 354 869,92 EUR,

– zasądzenie, że wskazane wyżej rekompensaty zostaną powiększone o odsetki za zwłokę naliczane od dnia ogłoszenia niniejszego wyroku aż do dnia całkowitej zapłaty, według stopy procentowej stosowanej przez Europejski Bank Centralny (EBC) do jego głównych operacji refinansowania, powiększonej o dwa punkty procentowe,

– obciążenie Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jeden zarzut oparty na trzech łącznych przesłankach określonych w orzecznictwie, a wynikających z wyroku z dnia 8 listopada 2011 r., Idromacchine i in./Komisja, T-88/09, EU:T:2011:641, zmierzający do pociągnięcia do odpowiedzialności Unii Europejskiej na podstawie art. 340 akapit 2 TFUE. Zarzut ten dzieli się na trzy części.

1. W pierwszej części zarzutu skarżąca podnosi, iż w swojej skardze do Komisji Europejskiej zawiadomiła o niezgłoszonych interwencjach państwa francuskiego przybierających formę kapitału inwestycyjnego w ramach funduszu zarządzanego przez spółkę prawa prywatnego dysponującą prawami wyłącznymi lub specjalnymi w rozumieniu art. 106 ust. 1 TFUE. Uważa ona, iż Komisja nie uwzględniła postanowień i zasad określonych w wyrokach sprawach Dilly's Wellnesshotel C-493/14 z dnia 21 czerwca 2016 r. oraz Eesti Pagar AS C-349/17 z dnia 5 marca 2019 r. Zdaniem skarżącej Komisja naruszyła, po pierwsze, zasadę "lex posteriori derogat legi priori", po drugie, hierarchię norm określoną w art. 288 TFUE i po trzecie, zasadę "lex specialis derogat legi generali". Wreszcie, Komisja naruszyła prawa proceduralne skarżącej nie wszczynając formalnego postepowania, przewidzianego przez art. 108 ust. 2 TFUE, w rozsądnym terminie.

2. W drugiej części zarzutu skarżąca podnosi, że pozbawiono ją decydujących i niezbędnych skutków prawnych wynikających z wszczęcia formalnej procedury, które pozwoliłoby jej uzasadnić przed sądami krajowymi istnienie obowiązku odzyskania rozpatrywanej bezprawnie przyznanej pomocy. Zdaniem skarżącej pozwoliłoby to jej na uzyskanie środków tymczasowych pozwalających zmierzyć się z pilnym problemem braku wystarczających dochodów.

3. W trzeciej części zarzutu skarżąca podnosi, iż bezpośredni i pewny charakter poniesionej szkody został wykazany na tej podstawie, że niezgodne z prawem zachowanie Komisji przeszkodziło jej w uzyskaniu wypłaty odszkodowania od władz francuskich, która pozwoliłaby jej na zapłatę jej zobowiązań bankowych, co spowodowało szkodę majątkową, utratę szansy oraz krzywdę, których zrekompensowanie należy do Unii.

¹ Nieujawnione informacje poufne.