Sprawa T-58/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 1 grudnia 2010 r. w sprawie F-82/09, Nolin przeciwko Komisji, wniesione w dniu 25 stycznia 2011 r. przez Michela Nolina.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.89.23/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 marca 2011 r.

Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 1 grudnia 2010 r. w sprawie F-82/09, Nolin przeciwko Komisji, wniesione w dniu 25 stycznia 2011 r. przez Michela Nolina

(Sprawa T-58/11 P)

(2011/C 89/46)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 19 marca 2011 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Michel Nolin (Bruksela, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci S. Orlandi, A. Coolen, J.N. Louis i E. Marchal)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej (trzecia izba) z dnia 1 grudnia 2010 r. w sprawie F-82/09 Michel Nolin przeciwko Komisji;

– stwierdzenie nieważności decyzji dyrektora generalnego Dyrekcji Generalnej do spraw Personelu i Administracji Komisji Europejskiej z dnia 19 grudnia 2008 r. o usunięciu wszystkich punktów za osiągnięcia i punktów pierwszeństwa wnoszącego odwołanie w następstwie awansowania go do grupy zaszeregowania AD 13 na podstawie art. 29 ust. 1 lit. a) pkt iii) regulaminu pracowniczego;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania w obydwu instancjach

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi dwa zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia zasad legalności i pewności prawa mającego związek z tym, że SSP naruszył prawo rozstrzygając, iż w sytuacji braku podstawy prawnej Komisja mogła oprzeć zaskarżoną decyzję o ogólną systematykę ogólnych przepisów wykonawczych dla art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskich.

2) Zarzut drugi dotyczy niezastosowania się do zasady niedyskryminacji polegającego na tym, że SSP dopuścił się naruszeń prawa: i) decydując, iż dyrektor generalny Dyrekcji Generalnej do spraw Personelu i Administracji posiada kompetencje pochodne, które nie zostały mu w sposób zgodny z prawem przekazane przez organ powołujący na podstawie art. 2 regulaminu pracowniczego; ii) decydując, że urzędnicy awansowani w oparciu o art. 29 i 45 regulaminu pracowniczego znajdują się w następstwie mianowania lub awansu w tej samej sytuacji z punktu widzenia prawa, podczas gdy ich sytuacje nie są identyczne ani pod względem proceduralnym ani pod względem pełnionych funkcji i wykonywanych zadań.