Sprawa T-576/11: Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2011 r. - Schenker Customs Agency przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.25.56/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 stycznia 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 listopada 2011 r. - Schenker Customs Agency przeciwko Komisji

(Sprawa T-576/11)

(2012/C 25/109)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 28 stycznia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Schenker Customs Agency BV (Rotterdam, Niderlandy) (przedstawiciele: adwokaci A. Jansen i J. Biermasz)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 27 lipca 2011 r. w sprawie REM 01/2010;

– stwierdzenie, że umorzenie należności określonych w decyzji o korekcie ich wymiaru jest uzasadnione.

Zarzuty i główne argumenty

W okresie od dnia 19 lutego 1999 r. do dnia 19 lipca 2001 r. włącznie skarżąca dokonała jako agent celny we własnym imieniu łącznie 52 zgłoszeń celnych o dopuszczenie do wolnego obrotu celnego towaru glifosat. Jako kraj pochodzenia podany został Tajwan. Kontrola przeprowadzona przez OLAF wykazała, że zgłoszony glifosat nie pochodzi z Tajwanu, lecz z Chin. Z tego względu za należne uznano cło antydumpingowe, do którego następczej zapłaty wezwał skarżącą niderlandzki organ celny.

Skarżąca podnosi, że Komisja Europejska niesłusznie zdecydowała, że umorzenie należności przywozowych nie jest uzasadnione.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1) Komisja Europejska popełniła błąd zajmując stanowisko, w myśl którego naruszenie prawa do obrony, spóźniona korekta wymiaru opłat celnych oraz okoliczność, iż Schenker nie mógł dokonywać zgłoszeń jako bezpośredni przedstawiciel, stanowią argumenty które dotyczą samego istnienia długu celnego. Zdaniem skarżącej argumenty te mogły jak najbardziej stanowić okoliczności w rozumieniu art. 239 rozporządzenia nr 2913/92⁽¹⁾ i w związku z tym powinny były zostać zbadane w sprawie.

2) Komisja Europejska popełniła błąd uznając, że wydanie nieprawidłowego świadectwa pochodzenia przez izbę handlową w Tajwanie nie może stanowić szczególnej okoliczności w rozumieniu art. 239 rozporządzenia nr 2913/92.

3) Komisja Europejska popełniła błąd zajmując stanowisko, w myśl którego z jej zachowania w tej sprawie nie wynikają żadne szczególne okoliczności w rozumieniu art. 239 rozporządzenia nr 2913/92. Zdaniem skarżącej Komisja Europejska nie nadzorowała w dostatecznym stopniu dochodzenia w przedmiocie oszustwa i nie koordynowała postępowania.

4) Komisja Europejska popełniła błąd uznając, że na skutek zachowania niderlandzkich organów w stosunku do Schenker nie wystąpiły szczególne okoliczności. Skarżąca uważa, że Komisja Europejska popełniła błąd w ocenie, jeżeli chodzi o fakt, że niderlandzkie organy, które wiedziały o oszustwie dotyczącym glifosatu pochodzącego z Tajwanu, nie działały w należyty sposób.

5) Ponadto Komisja Europejska popełniła błąd zajmując stanowisko, w myśl którego skarżąca nie wykazała się pełnią staranności, której można zwykle oczekiwać od agenta celnego i z tego powodu umorzenie nie jest uzasadnione. Skarżąca uważa, że nie można jej zarzucić ani działania w celu popełnienia oszustwa, ani oczywistej niestaranności i odsyła w tym zakresie do orzeczenia Douanekamer [izby ds. celnych] Gerechtshof Amsterdam z dnia 18 grudnia 2008 (zob. pkt 5.2.3 orzeczenia).

6) Komisja Europejska popełniła błąd nie uwzględniając w ocenie wszystkich istotnych faktów i okoliczności.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302, s. 1)