Sprawa T-573/20: Skarga wniesiona w dniu 14 września 2020 r. - MG/EBI.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.371.28

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 listopada 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 14 września 2020 r. - MG/EBI

(Sprawa T-573/20)

Język postępowania: francuski

(2020/C 371/32)

(Dz.U.UE C z dnia 3 listopada 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: MG (przedstawiciele: adwokaci L. Levi, A. Blot)

Strona pozwana: Europejski Bank Inwestycyjny

Żądania

Skarżący wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;

w rezultacie:

– stwierdzenie nieważności decyzji EBI z dnia 11 października 2018 r., na mocy której skarżący został pozbawiony dodatków rodzinnych (w tym w szczególności kosztów garderie i CPE, niesłusznie potrącanych przez EBI z wynagrodzenia skarżącego do listopada 2019 r.) oraz pochodnych praw finansowych (w tym w szczególności ulg podatkowych i zwrot kosztów leczenia dzieci, ponoszonych przez skarżącego);

– w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności pisma/ decyzji z dnia 7 stycznia 2019 r. oddalającej całość żądań skarżącego;

– w razie potrzeby, stwierdzenie nieważności decyzji EBI z dnia 30 lipca 2020 r. stwierdzającej brak postępowania pojednawczego i potwierdzającej decyzję z dnia 11 października 2018 r.;

– naprawienie szkody i krzywdy skarżącego;

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym.

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia.

3. Zarzut trzeci dotyczący oczywistego błędu w ocenie. Pomocniczo, skarżący podnosi zarzut niezgodności z prawem przepisów administracyjnych dotyczących dodatków rodzinnych z tego powodu, że jego zdaniem są one sprzeczne z zasadą równego traktowania i z zasadą proporcjonalności.

4. Zarzut czwarty dotyczący, po pierwsze, naruszenia art. 3 ust. 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 56, s. 8) oraz, po drugie, oczywistego błędu w ocenie.

5. Zarzut piąty dotyczący: (i) naruszenia art. 4 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295, s. 39); (ii) naruszenia art. 12 regulaminu pracowniczego oraz (iii) naruszenia zasady dobrej administracji i obowiązku dbałości. Na poparcie tego zarzutu skarżący powołuje się na niezgodny z prawem dostęp do swoich danych osobowych, odmowę wszczęcia dochodzenia przez stronę pozwaną oraz nienależne wsparcie świadczone przez tę ostatnią dla jego byłej żony.

6. Zarzut szósty, dotyczący naruszenia art. 41 regulaminu pracowniczego, naruszenia zasady dobrej administracji i naruszenia obowiązku dbałości.