Sprawa T-571/22: Skarga wniesiona w dniu 15 września 2022 r. - Sberbank Europe/SRB

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.451.16/2

Akt nienormatywny
Wersja od: 28 listopada 2022 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 września 2022 r. - Sberbank Europe/SRB
(Sprawa T-571/22)

Język postępowania: angielski

(2022/C 451/20)

(Dz.U.UE C z dnia 28 listopada 2022 r.)

Strony

Strona skarżąca: Sberbank Europe AG (Wiedeń, Austria) (przedstawiciel: O. Behrends, adwokat)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji SRB z dnia 5 lipca 2022 r. (SRB/EES/2022/37), mocą której SRB określiła koszty związane z restrukturyzacja i uporządkowaną likwidacją chorwackiej spółki zależnej strony skarżącej oraz poleciła Narodowemu Bankowi Chorwacji odliczyć takie koszty od ceny nabycia należnej stronie skarżącej;

- obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym zaskarżona decyzja zawiera błędy proceduralne i materialne z powodu następujących szczególnych uchybień w niej zawartych:

- Zaskarżona decyzja narusza art. 22 ust. 6 i art. 28 ust. 2 rozporządzenia SRM 1 , ponieważ:

a) koszty nie stanowią uzasadnionych kosztów właściwych poniesionych w związku z zastosowaniem instrumentów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub w związku z wykonaniem uprawnień w tym zakresie;

b) SRB nie podjęła właściwej decyzji co do sposobu, w jaki koszty są przez nią odzyskiwane oraz powinna była obciążyć kosztami instytucję objętą restrukturyzacją i uporządkowaną likwidacją, a zatem pośrednio nabywcę;

c) art. 28 ust. 2 rozporządzenia SRM zezwala jedynie SRB na wydawanie krajowym organom ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instrukcji dotyczących aspektów wykonania programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, podczas gdy koszty, do których odnosi się zaskarżona decyzji są kosztami związanymi z postępowaniem prowadzącym do wydania decyzji w sprawie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji; oraz

d) rozporządzenie SRM nie upoważnia SRB do uzyskania porady prawnej lub innej porady na koszt jednostki poddanej nadzorowi lub jej udziałowców.

- Odwołanie się do zewnętrznych doradców narusza art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, który stanowi, że każdy ma prawo do bezstronnego i sprawiedliwego rozpatrzenia swojej sprawy przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii, a nie przez zewnętrznych doradców.

- Koszty, którymi została obciążona strona skarżąca na mocy zaskarżonej decyzji zostałyby w każdym razie pokryte przez regularne składki na wydatki administracyjne SRB wnoszone przez każdą nadzorowaną instytucję.

- Ze szczególnych zasad umożliwiających odzyskanie kosztów z tytułu doradztwa prawnego w określonych okolicznościach wynikałoby a contrario, że takie koszty co do zasady nie mogą być odzyskane.

- Koszty nie zostały poniesione we właściwy i racjonalny sposób.

- Niektóre koszty dotyczą kwestii związanych z prawem chorwackim. Wyłącznie krajowe władze i krajowe organy sądowe są upoważnione do wykładni i stosowania prawa chorwackiego.

- Niektóre koszty dotyczą kwestii związanych z sankcjami, które nie są objęte uprawnieniami SRB.

2. Zarzut drugi, zgodnie z którym zaskarżona decyzja jest oparta na decyzji w sprawie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, która jest niezgodna z prawem pod względem proceduralnym i materialnym oraz poddana została kontroli w sprawie T-524/22.

1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014 L 225, s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.