Sprawa T-562/13: Skarga wniesiona w dniu 24 października 2013 r. - ISOTIS przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.9.26

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 stycznia 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 października 2013 r. - ISOTIS przeciwko Komisji

(Sprawa T-562/13)

(2014/C 9/42)

Język postępowania: grecki

(Dz. U.UE C z dnia 11 stycznia 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Koinonia tis Pliroforias Anoichti stis Eidikes Anagkes - ISOTIS (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: S. Skliris, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie, że żądając od skarżącej kwoty 47.197,93 EUR przyznanej przez Komisję w ramach umowy 238940 REACH 112, Komisja narusza sporną umowę;

– stwierdzenie, że skarżąca nie jest zobowiązana do zwrotu wspomnianej kwoty przyznanej przez Komisję;

– stwierdzenie, że wspomniana wierzytelność dochodzona przez Komisję jest w każdym razie pozbawiona wszelkiej podstawy w zakresie kwoty 13.821,12 EUR;

– stwierdzenie, że ogólne warunki umów FP6 nie mają zastosowania w ramach umowy 238940 REACH 112, w związku z czym skarżąca nie jest w ogóle zobowiązana na podstawie spornej umowy do zapłaty jakiejkolwiek kwoty z tytułu odszkodowania ryczałtowego (liquidated damages);

– stwierdzenie, że oświadczając swój zamiar dochodzenia odszkodowania ryczałtowego (liquidated damages) na podstawie ogólnych warunków umów FP6, Komisja narusza sporną umowę 238940 REACH 112;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania poniesionymi przez skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie niniejszej skargi, opartej po pierwsze na klauzuli arbitrażowej w spornej umowie, a po drugie na prawie belgijskim, do którego umowa ta odsyła, strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia przez Komisję zasady dobrej wiary i uczciwych praktyk handlowych. W szczególności skarżąca twierdzi, że Komisja zażądała różnych kwot, nie podając konkretnych i szczegółowych podstaw takich żądań, i że jej postępowanie handlowe jest sprzeczne z przepisami Karty praw podstawowych. Ponadto skarżąca podnosi, że uchybienie przez Komisję jej obowiązkom umownym wynika też z jej zamiaru dochodzenia praw opartych na ogólnych warunkach mających zastosowanie do innego typu umów (FP6), to znaczy innych niż ogólne warunki mające zastosowanie do spornej umowy REACH 112 (CPI).

2) Zarzut drugi dotyczy naruszenia przepisów art. II.28 pkt 1 i 5 umowy 238940 REACH 112. Konkretnie skarżąca twierdzi, że Komisja przedstawia żądania bez wcześniejszego przeprowadzenia kontroli w ramach spornej umowy i że Komisja powołała się w sposób ogólny i abstrakcyjny na sprawozdanie z audytu, które nie dotyczy spornej umowy REACH 112.

3) Zarzut trzeci, podniesiony posiłkowo, dotyczy tego, że żądanie Komisji zostało przedstawione w złej wierze i ma nieuczciwy charakter.