Sprawa T-56/16: Skarga wniesiona w dniu 10 lutego 2016 r. - Oil Pension Fund Investment Company/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.111.35

Akt nieoceniany

Wersja od: 29 marca 2016 r.

Skarga wniesiona w dniu 10 lutego 2016 r. - Oil Pension Fund Investment Company/Rada

(Sprawa T-56/16)

Język postępowania: niemiecki

(2016/C 111/42)

(Dz.U.UE C z dnia 29 marca 2016 r.)

Strony

Strona skarżąca: Oil Pension Fund Investment Company (Teheran, Iran) (przedstawiciel: adwokat K. Kleinschmidt)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności ze skutkiem natychmiastowym decyzji Rady (WPZiB) 2015/2216 z dnia 30 listopada 2015 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2015/2204 z dnia 30 listopada 2015 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/ 2012 w zakresie, w jakim te akty dotyczą skarżącej;

- zastosowanie środka organizacji postępowania na mocy art. 89 regulaminu postępowania i nakazanie pozwanej przedstawienia wszystkich dokumentów związanych z zaskarżoną decyzją w zakresie, w jakim dotyczą one skarżącej;

- udostępnienie materiałów dotyczących sprawy, w której zapadł wyrok Oil Pension Fund Investment Company/Rada (T-121/13, ECLI:EU:T:2015:645);

- obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 266 TFUE

Zdaniem skarżącej na gruncie art. 266 TFUE Rada nie może przyjmować aktów, które pod względem treści są identyczne z aktami z dnia 21 grudnia, których nieważność stwierdził Sąd w wyroku Oil Pension Fund Investment Company/Rada (T-121/13, ECLI:EU:T:2015:645).

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa skarżącej do obrony, prawa do skutecznej ochrony sądowej oraz obowiązku uzasadnienia

Skarżąca twierdzi w tym względzie, że zaskarżone akty zostały przyjęte bez odpowiednich konsultacji i bez udostępnienia jej materiałów z akt sprawy. Uzasadnienie zaskarżonych aktów jest dla niej niezrozumiałe. W rezultacie doszło do naruszenia jej prawa do obrony oraz prawa do skutecznej ochrony sądowej. Naruszono też jej prawo do bycia wysłuchaną. W ocenie skarżącej Rada dokonała błędnej oceny dotyczących jej okoliczności. Jej zdaniem brak możliwości, wynikający z braku odpowiedniej wiedzy, wypowiedzenia się w trakcie postępowania na temat stawianych jej zarzutów oraz dowodów, którymi miała dysponować Rada, oraz przedstawienia dowodów na swoją korzyść powoduje naruszenie jej prawa rzetelnego procesu opartego na zasadach praworządności.

3. Zarzut trzeci dotyczący oczywistych błędów w ocenie, nieskorzystania lub błędnego skorzystania z uprawnień dyskrecjonalnych oraz naruszenia zasady proporcjonalności

W ocenie skarżącej, przyjmując zaskarżone akty, Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie. Rada niewłaściwe lub nieprawidłowo zbadała okoliczności, którymi uzasadniła przyjęcie tych aktów. W tym kontekście skarżąca podnosi między innymi, że powody widniejące w zaskarżonych aktach, które zdaniem Rady uzasadniają ich przyjęcie, nie mają względem niej zastosowania. Zaskarżone akty naruszają też zasadę proporcjonalności.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia praw zagwarantowanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej

Skarżąca podnosi w tym względzie, że zaskarżone akty skutkują naruszeniem jej praw podstawowych, zagwarantowanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą"). Skarżąca powołuje się w szczególności na naruszenie swobody prowadzenia działalności gospodarczej w Unii Europejskiej (art. 16 karty) oraz prawa do korzystania w Unii Europejskiej z mienia nabytego zgodnie z prawem (art. 17 karty). Ponadto zdaniem skarżącej doszło do naruszenia prawa do równego traktowania (art. 20 karty) oraz zasady niedyskryminacji (art. 21 karty).