Sprawa T-541/10: Skarga wniesiona w dniu 22 listopada 2010 r. - ADEDY i in. przeciwko Radzie Unii Europejskiej.
Dz.U.UE.C.2011.30.49
Akt nienormatywny(Sprawa T-541/10)
(2011/C 30/88)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 29 stycznia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Anotati Dioikisi Enoseon Dimosion Ypallilon (ADEDY) (Ateny, Grecja), Sp. Papaspiros (Ateny, Grecja) i Il. Iliopoulos (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat M. Tsipra)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
Skarżący wnoszą do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2010/486/WE z dnia 7 września 2010 r. w sprawie zmiany decyzji 2010/320/UE skierowanej do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanemu za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 14 września 2010 r. (Dz.U. L 241, s. 12);
– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2010/320/WE z dnia 8 czerwca 2010 r. skierowanej do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanemu za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 11 czerwca 2010 r. (Dz.U. L 145, s. 6);
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżący wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji Rady Unii Europejskiej 2010/486/WE z dnia 7 września 2010 r. w sprawie zmiany decyzji 2010/320/UE skierowanej do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanemu za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 14 września 2010 r. (Dz.U. L 241, s. 12) i stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2010/320/WE z dnia 8 czerwca 2010 r. skierowanej do Grecji celem wzmocnienia i pogłębienia nadzoru budżetowego oraz wezwania Grecji do zastosowania środków służących ograniczeniu deficytu uznanemu za niezbędne w celu likwidacji nadmiernego deficytu, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 11 czerwca 2010 r. (Dz.U. L 145, s. 6).
Na poparcie swojej skargi skarżący przytaczają następujące zarzuty:
Po pierwsze, skarżący utrzymują, że zaskarżone decyzje zostały wydane z przekroczeniem kompetencji przyznanych Komisji Europejskiej i Radzie w traktatach. W szczególności art. 4 i 5 traktatów [TUE] wprowadziły zasadę pomocniczości i proporcjonalności. Ponadto art. 5 ust. 2 traktatów [TUE] przewiduje wyraźnie, że wszelkie kompetencje nieprzyznane Unii przez państwa członkowskie należą do państw członkowskich. Zgodnie z art. 126 i nast. traktatów [TFUE] środki, które może przyjąć Rada w ramach postępowania w związku z nadmiernym deficytem, i które mogą być zawarte w jej decyzjach, nie mogą zostać narzucone w konkretny, wyraźny i niepodlegający zmianie sposób, gdyż takie uprawnienie nie zostało przyznane Radzie w traktatach.
Po drugie, skarżący podkreślają, że zaskarżone decyzje zostały wydane z naruszeniem kompetencji przyznanych Komisji Europejskiej i Radzie w traktatach i że treść tych decyzji pozostaje w sprzeczności z traktatami. Mówiąc konkretnie, w zaskarżonych decyzjach jako podstawa prawna ich wydania zostały wskazane art. 126 ust. 9 i art. 136 traktatu [TFUE]. Tymczasem zaskarżone decyzje zostały wydane z przekroczeniem kompetencji przyznanych Komisji Europejskiej i Radzie w tych postanowieniach po prostu jako środek wykonawczy do bilateralnego porozumienia między 15 państwami członkowskimi strefy euro, które postanowiły o przyznaniu bilateralnych pożyczek, a Grecją. Niemniej jednak kompetencja Rady do wydania tego rodzaju aktu nie została ani uznana, ani przewidziana w traktatach.
Po trzecie, skarżący podkreślają, że zaskarżone decyzje, wprowadzając obniżenie płac i emerytur, naruszają nabyte prawa majątkowe skarżących i w związku z tym zostały wydane z naruszeniem art. 1 pierwszego protokołu dodatkowego do konwencji o ochronie praw człowieka.