Sprawa T-531/11: Skarga wniesiona w dniu 28 września 2011 r. - Hamas przeciwko Radzie.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.126.18/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 kwietnia 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 28 września 2011 r. - Hamas przeciwko Radzie

(Sprawa T-531/11)

(2012/C 126/37)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 28 kwietnia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Hamas (przedstawiciel: L. Glock, adwokat)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2011/430/WPZiB z dnia 18 lipca 2011 r. dotyczącej aktualizacji wykazu osób, grup i podmiotów objętych art. 2, 3 i 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu - w zakresie, w jakim dotyczy Hamasu (w tym Hamas-Izz-al-Di-nal-Quassem);

– stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 687/2011 z dnia 18 lipca 2011 r. dotyczącego wdrożenia art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2580/2001 w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu oraz uchylenia rozporządzeń wykonawczych (UE) nr 610/2010 oraz (UE) nr 83/2011;

– obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi osiem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia art. 1 ust. 4 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB⁽¹⁾, dotyczącego podejmowania decyzji przez właściwy organ, w zakresie w jakim ten organ:

– powinien być organem sądowniczym, a nie administracyjnym;

– powinien móc się powoływać na zasadę lojalnej współpracy;

– nie może być rządem Stanów Zjednoczonych z uwagi na szczególne zasady sporządzania wykazu w stanach Zjednoczonych;

– nie może być organem, który nie przestrzega praw procesowych zainteresowanych osób.

Strona skarżąca podnosi ponadto, że Rada nic nie przedstawia na poparcie tezy, że w niniejszej sprawie decyzje krajowe, których sprawa ta dotyczy, oparte są na poważnych dowodach lub poszlakach.

2. Zarzut drugi, dotyczący błędu co do ustaleń faktycznych, gdyż Rada nie udowodniła samodzielnie faktów, na które się powołuje. strona skarżąca podnosi, że przybliżone stwierdzenia wskazane przez nią w skardze potwierdzają błąd w zakresie ustaleń faktycznych.

3. Zarzut trzeci, dotyczący błędu w ocenie co do terrorystycznego charakteru strony skarżącej, gdyż kwalifikacja zaproponowana przez Radę nie jest zgodna z kryteriami ustalonymi we wspólnym stanowisku 2001/931/WPZiB. Strona skarżąca podnosi, że kryteria użyte przez Radę dowodzą błędnej interpretacji pojęcia "terroryzm", nie do pogodzenia z międzynarodowym prawem stanowionym.

4. Zarzut czwarty, dotyczący niedostatecznego uwzględnienia rozwoju sytuacji w miarę upływu czasu, gdyż Rada nie przystąpiła do rzeczywistej kontroli przewidzianej w art. 1 ust. 6 wspólnego stanowiska 2001/931/WPZiB.

5. Zarzut piąty, dotyczący naruszenia zasady nieingerencji.

6. Zarzut szósty, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia, gdyż uzasadnienie wysłane stronie skarżącej nie zawiera żadnych ścisłych informacji dotyczących poważnych i wiarygodnych dowodów i poszlak zgromadzonych przeciwko stronie skarżącej.

7. Zarzut siódmy, dotyczący naruszenia praw do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej. Strona skarżąca podnosi, że zasady te zostały naruszone:

– na krajowym etapie postępowania, podczas gdy Rada powinna sprawować kontrolę oraz

– na europejskim etapie postępowania, z powodu niedostatecznego charakteru elementów przekazanych przez Radę stronie skarżącej.

8. Zarzut ósmy, dotyczący naruszenia prawa własności, w zakresie w jakim niezgodnego z prawem zamrożenia funduszy nie sposób uznać za uzasadnione naruszenie prawa własności.

______

⁽¹⁾ Wspólne stanowisko Rady z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie zastosowania szczególnych środków w celu zwalczania terroryzmu (Dz.U. L 344, s. 93)