Sprawa T-526/10: Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2010 r. - Inuit Tapiriit Kanatami i in. przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.13.34/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 stycznia 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 listopada 2010 r. - Inuit Tapiriit Kanatami i in. przeciwko Komisji

(Sprawa T-526/10)

(2011/C 13/66)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 15 stycznia 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Inuit Tapiriit Kanatami (Ottawa, Kanada), Nativak Hunters and Trappers Association (Qikiqtarjuaq, Kanada), Pangnirtung Hunters' and Trappers' Association (Pangnirtung, Kanada), Jaypootie Moesesie (Qikiqtarjuaq, Kanada), Allen Kooneeliusie (Qikiqtarjuaq, Kanada), Toomasie Newkingnak (Qikiqtarjuaq, Kanada), David Kuptana (Ulukhaktok, Kanada), Karliin Aariak (Iqaluit, Kanada), Canadian Seal Marketing Group (Quebec QC, Kanada), Ta Ma Su Seal Products Inc. (Cap-aux-Meules, Kanada), Fur Institute of Canada (Ottawa, Kanada), NuTan Furs Inc. (Catalina, Kanada), GC Rieber Skinn AS (Bergen, Norwegia), Inuit Circumpolar Conference Greenland (ICC) (Nuuk, Grenlandia), Johannes Egede (Nuuk, Grenlandia), Kalaallit Nunaanni Aalisartut Piniartullu Kattuffiat (KNAPK) (Nuuk, Grenlandia), William E. Scott & Son (Edynburg, Zjednoczone Królestwo), Association des chasseurs de phoques des Îles-de-la-Madeleine (Cap-aux-Meules, Kanada), Hatem Yavuz Deri Sanayi iç Ve Diș Ticaret Limited Ș irketi (Stambuł, Turcja), Northeast Coast Sealers' Co-Operative Society Limited (Fleur de Lys, Kanada) (przedstawiciele: J. Bouckaert i H. Viaene, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

– Uznanie skargi za dopuszczalną;

– stwierdzenie nieważności rozporządzenia nr 737/2010 na podstawie art. 263 TFUE;

– uznanie rozporządzenia nr 1007/2009 za bezskuteczne na podstawie art. 277 TFUE;

– obciążenie Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej kosztami postępowania poniesionymi przez skarżących;

– obciążenie Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej własnymi kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący wnoszą o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Komisji (UE) nr 737/2010 z dnia 10 sierpnia 2010 r.⁽¹⁾ ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1007/2009 w sprawie handlu produktami z fok⁽²⁾. W sprawie T-18/10 skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności rozporządzenia nr 1007/2009 przewidującego ograniczenia we wprowadzaniu na rynek Unii Europejskiej produktów z fok.

W uzasadnieniu swych żądań skarżący podnoszą dwa zarzuty.

Po pierwsze twierdzą oni, że podstawą prawną rozporządzenia wykonawczego jest rozporządzenie podstawowe, w odniesieniu do którego podnieśli oni zarzut niezgodności z prawem w oparciu o art. 277 TFUE. Skarżący powtarzają w tym względzie argumenty podniesione w uzasadnieniu żądań, które zgłosili w sprawie T-18/10⁽³⁾.

Po drugie skarżący podnoszą posiłkowo, że Komisja naruszyła prawo przyjmując rozporządzenie wykonawcze, gdyż nadużyła uprawnień przyznanych jej w rozporządzeniu podstawowym. Według skarżących Komisja wykorzystała swe uprawnienia w celu innym niż cel, dla którego realizacji zostały jej one przyznane. Twierdzą także, że prawdziwym celem, do którego dążyła Komisja przyjmując rozporządzenie wykonawcze było całkowite zablokowanie wprowadzania na rynek Unii produktów z fok.

______

⁽¹⁾ Dz.U. 2010, L 216, s. 1

⁽²⁾ Dz.U. 2009, L 286, s. 36

⁽³⁾ Dz.U. 2010 C 100, s. 41.