Sprawa T-514/15: Skarga wniesiona w dniu 1 września 2015 r. - Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.371.31

Akt nieoceniany

Wersja od: 9 listopada 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 1 września 2015 r. - Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych/Komisja

(Sprawa T-514/15)

Język postępowania: angielski

(2015/C 371/33)

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Izba Gospodarcza Producentów i Operatorów Urządzeń Rozrywkowych (Warszawa, Polska) (przedstawiciel: P. Hoffman, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 12 czerwca 2015 r. GESTDEM 2015/1291 odmawiającej stronie skarżącej dostępu do szczegółowej opinii wydanej przez Komisję Europejską w ramach procedury notyfikacji 2014/ 537/PL,

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 17 lipca 2015 r. GESTDEM 2015/1291 odmawiającej stronie skarżącej dostępu do szczegółowej opinii wydanej przez Republikę Malty w ramach procedury notyfikacji 2014/537/PL,

- obciążenie Komisji jej własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 ¹  poprzez odmowę dostępu do szczegółowej opinii Komisji

- Artykuł 4 ust. 2 tiret trzecie rozporządzenia 1049/2001 nie może być rozsądnie interpretowany w ten sposób, że oznacza on, iż dokument znajdujący się w posiadaniu Komisji nie może zostać ujawniony, jeżeli mogłoby to naruszyć cel jakiejkolwiek kontroli, jakiegokolwiek dochodzenia lub jakiegokolwiek audytu, nawet jeśli dany dokument nie został sporządzony w ramach ani do celów takiej kontroli, takiego dochodzenia czy audytu.

- Żadne ogólne domniemanie, że ujawnienie dokumentu mogłoby naruszyć ochronę celu dochodzenia w sprawie stwierdzenia naruszenia nie może zostać zastosowane do dokumentu przedstawionego w ramach procedury notyfikacji, gdyż w odniesieniu do takiej procedury nie istnieje żadne tego rodzaju ogólne domniemanie.

- Twierdzenie Komisji, że jej opinia dotyczy środka służącego usunięciu naruszenia prawa Unii i że opinia ta zawiera odniesienia do wystosowanego przez Komisję formalnego powiadomienia o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia naruszenia i oceny zgłoszonego środka w świetle tego postepowania, nie stanowi dowodu na istnienie jakiegokolwiek ogólnego domniemania co do tego, że szczegółowa opinia nie powinna zostać ujawniona.

- Stanowisko Komisji jest niespójne, gdyż instytucja ta oparła swą decyzję na ogólnym domniemaniu, ale powołuje się jednocześnie na specyfikę "tej konkretnej sprawy".

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 i art. 296 TFUE poprzez odmowę dostępu do części szczegółowej opinii Komisji

- W każdym razie Komisja powinna była udostępnić szczegółową opinię w części, tj. po usunięciu wszelkich odniesień do formalnego powiadomienia o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia naruszenia.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez odmowę dostępu do szczegółowej opinii Komisji pomimo istnienia nadrzędnego interesu publicznego przemawiającego za jej ujawnieniem

- Zważywszy, że szczegółowa opinia dotyczyła środka, który był już przedmiotem prac Parlamentu i że doprowadziła ona do zmiany tego środka, jej ujawnienie jest konieczne do tego, aby deputowani mogli zrozumieć powód, dla którego zostali poproszeni przez rząd do zmiany przedstawionego im projektu. Istnieje zatem nadrzędny interes publiczny przemawiający za ujawnieniem. Proces demokratyczny nie może przebiegać w sposób prawidłowy w sytuacji gdy Parlament zostaje poproszony o wdrożenie opinii Komisji, które nie zostają ujawnione.

- Ponieważ zgodność z prawem procedury zgłoszenia, a tym samym wykonalność przyjętego projektu może zależeć od treści opinii Komisji, istnieje nadrzędny interes publiczny przemawiający za jej ujawnieniem, przy czym źródłem tego interesu jest zasada pewności prawa.

4. Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia motywu 3 i art. 8 ust. 4 dyrektywy 98/34/WE ²  poprzez odmowę dostępu do szczegółowej opinii Komisji

- Odmowa ujawnienia szczegółowej opinii jest nie do pogodzenia z charakterem dyrektywy 98/34, której podstawą jest zasada przejrzystości. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, w której dane państwo członkowskie nie powołało się na klauzulę poufności zgodnie z art. 8 ust. 4 tej dyrektywy.

5. Zarzut piąty, dotyczący naruszenia art. 4 ust. 2 tiret trzecie, art. 4 ust. 5 i art. 4 ust. 6 rozporządzenia nr 1049/2001 poprzez odmowę dostępu do szczegółowej opinii Malty

- Odmowa udzielenia dostępu do tej opinii nie może być oparta wyłącznie na okoliczności, że Komisja zamierza wziąć szczegółową opinię Malty pod uwagę przy podejmowaniu decyzji dotyczącej toczącego się postępowania w sprawie stwierdzenia naruszenia, ani na okoliczności, że instytucja ta dołączyła tę opinię do akt owego postępowania.

6. Zarzut szósty, dotyczący naruszenia art. 296 TFUE poprzez odmowe dostępu do szczegółowej opinii Malty

- Komisja pierwotnie odmówiła wydania rozstrzygnięcia w kwestii ujawnienia szczegółowej opinii Malty, przedstawiając w uzasadnieniu argumenty, które można interpretować jedynie w ten sposób, że decyzja ta będzie zależeć od tego, czy Komisja zgodzi się z wyrokiem Sądu w sprawie T-402/12 Carl Schlyter/Komisja, w myśl którego szczegółowe opinie podlegają ujawnieniu, czy też nie zgodzi się z tym wyrokiem, a w efekcie zaskarży go. Komisja nie zaskarżyła jednak wskazanego wyroku i odmówiła ujawnienia opinii, przedstawiając w uzasadnieniu argumenty, które nie mają z tym wyrokiem nic wspólnego, co sama Komisja musiała uznać za niewystarczające, gdyż w przeciwnym wypadku wydałaby decyzję odmowną jeszcze przed upływem terminu na wniesienie odwołania w sprawie T-402/12.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145, s. 43).

² Dyrektywa 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiająca procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz.U. L 204, s. 37)