Sprawa T-505/13: Skarga wniesiona w dniu 20 września 2013 r. - Stichting Sona i Nao przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.344.63/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 listopada 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 20 września 2013 r. - Stichting Sona i Nao przeciwko Komisji

(Sprawa T-505/13)

(2013/C 344/117)

Język postępowania: niderlandzki

(Dz.U.UE C z dnia 23 listopada 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Stichting Sona (Curaçao, dawniej Antyle Nider-landzkie) i Nao NV (Curaçao) (przedstawiciele: adwokaci R. Martens, K. Beirnaert i A. Van Vaerenbergh)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 28 czerwca 2013 r., o której wiedzę strona skarżąca powzięła dopiero w lipcu 2013 r., w której Stichting Sona nie została uznana za organ zarządzający w odniesieniu do realizacji działań określonych w jednolitym dokumencie programowym dotyczącym dawnych Antyli Niderlandzkich w ramach dziesiątego Europejskiego Funduszu Rozwoju [EFR];

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej o powierzeniu realizacji działań określonych w tym doku-mencie programowym International Management Group ("IMG").

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia domniemania niewin-ności, prawa do obrony, prawa do ochrony danych osobo-wych oraz tajności i poufności dochodzenia, chronionych na mocy art. 8 i 48 Karty praw podstawowych Unii Euro-pejskiej, art. 6 i 8 EKPC oraz art.16 TFUE.

Strona skarżąca podnosi, że pozwana wysłała do rządu niderlandzkiego pisma informujące o trwającym docho-dzeniu prowadzonym przez Europejski Urząd ds. Zwal-czania Nadużyć Finansowych ("OLAF"), w którym nie zostało jeszcze sporządzone (końcowe) sprawozdanie, lecz w którym skarżące zostały wskazane imiennie i w którym wskazano - względnie zawarto treść bardzo silne sugeru-jącą - że skarżące uczestniczyły w nieprawidłowościach w ramach zarządzenia dziewiątym Europejskim Funduszem Rozwoju i w którym w konsekwencji Komisja postanowiła na podstawie tego twierdzenia, że zarządzanie dziesiątym Europejskim Funduszem Rozwoju w odniesieniu do projektów dotyczących dawnych Antyli Niderlandzkich nie może im zostać powierzone. Skarżące nie została przy tym w żadnym miejscu określone przez OLAF jako "zaintereso-wane" i w związku z tym nie wiedziały one, że powinny były podjąć jako "zainteresowane" obronę, w związku z czym skarżącym uniemożliwiono obronę, ponieważ do dzisiaj nie zostały one poinformowane o sformułowanych pod ich adresem zarzutach, przed którymi powinny się bronić.

2) Zarzut drugi dotyczy naruszenia zasady ochrony uzasadnio-nych oczekiwań, ponieważ skarżące w uzasadniony sposób oczekiwały, że zostanie im powierzona realizacja dziesiątego Europejskiego Funduszu Rozwoju w odniesieniu do dawnych Antyli Niderlandzkich.

3) Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności, ponieważ Komisja wykluczyła skarżące jedynie na podstawie zawartych w sprawozdaniu OLAFu "tymczasowych ustaleń", wskazujących na "możliwe problemy".

4) Zarzut czwarty dotyczy naruszenia prawa do bycia wysłu-chanym.

5) Zarzut piąty dotyczy naruszenia zasady przejrzystości w rozumieniu art. 14 rozporządzenia (WE) nr 215/2008 ¹ oraz obowiązku uzasadnienia.

6) Zarzut szósty dotyczy naruszenia art. 18 rozporządzenia (WE) nr 2304/2002 ² oraz jednolitego dokumentu progra-mowego w związku z dziesiątym EFR.

7) Zarzut siódmy dotyczy naruszenia art. 29 rozporządzenia (WE) nr 215/2008, ponieważ przesłanki powierzenia IMG realizacji finansowania w ramach wspólnego zarządu nie są spełnione. Druga zaskarżona decyzja jest zatem również niezgodna z prawem.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 215/2008 z dnia 18 lutego 2008 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju (Dz.U. L 78, s. 1).

² Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2304/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. wprowadzające w życie decyzję Rady 2001/822/WE w sprawie stowarzyszenia krajów i terytoriów zamorskich ze Wspól-notą Europejską (Decyzja o Stowarzyszeniu Zamorskim) (Dz.U. L 348, s. 82).