Sprawa T-504/19: Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2019 r. - Crédit Lyonnais/EBC.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.312.41

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 września 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2019 r. - Crédit Lyonnais/EBC

(Sprawa T-504/19)

(2019/C 312/33)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 16 września 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Crédit Lyonnais (Lyon, Francja) (przedstawiciele: adwokaci A. Champsaur i A. Delors)

Strona pozwana: Europejski Bank Centralny

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 107 i 263 TFUE decyzji ECB-SSM-2019-FRCAG-39, wydanej przez EBC w dniu 3 maja 2019 r., w zakresie, w jakim odmawia ona udzielenia skarżącej zezwolenia na wyłączenie z obliczania wskaźnika dźwigni w wysokości 34 % swoich ekspozycji wobec CDC;

- obciążenie EBC całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 266 TFUE i zasady powagi rzeczy osądzonej przez Sąd. Skarżąca uważa, że opierając swą decyzję na argumentach, które zostały już zbadane i odrzucone przez Sąd w wyroku z dnia 13 lipca 2018 r. Crédit agri-cole/EBC (T-758/16, EU:T:2018:472) oraz podkreślając nadal teoretyczne ryzyko niewykonania zobowiązania ze strony państwa francuskiego oraz ryzyko gwałtownej wyprzedaży aktywów, nie wykazując przy tym prawdziwości tych twierdzeń, Europejski Bank Centralny naruszył art. 266 TFUE i zasady powagi rzeczy osądzonej.

2. Zarzut drugi dotyczący po pierwsze, naruszenia art. 429 ust. 14 i art. 400 ust. 1 pkt a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2013 L 176, s. 1), a po drugie, przekroczenia przez EBC jego uprawnień. Skarżąca uważa, że opierając swoją decyzję w sprawie odmowy całkowitego wyłączenia ekspozycji Crédit Lyonnais (zwanej dalej, "LCL") wobec CDC z obliczania jej wskaźnika dźwigni na istnieniu ryzyka związanego z koncentracją w odniesieniu do kasy depozytowo- konsygnacyjnej (Caisse des dépôts et consignations, zwanej dalej "CDC"), EBC nałożył na LCL wymóg ostrożnościowy w odniesieniu do koncentracji ekspozycji z tytułu długu państwowego, do którego nałożenia nie upoważnia art. 400 ust. 1 pkt a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz skorzystał z uprawnień nadanych m u przez art. 429 ust. 14 tego rozporządzenia do celów innych niż określone w tym przepisie.

3. Zarzut trzeci dotyczący oczywistego błędu w ocenie, jaki popełnił EBC, nie uwzględniając szczególnych cech oszczędności regulowanych, naruszając tym samym ciążący na nim obowiązek zbadania w sposób staranny i bezstronny wszystkich istotnych okoliczności danej sprawy i wyciągnięcia stosownych wniosków. Skarżąca uważa, że postępując w ten sposób, EBC dopuścił się również oczywistego błędu w ocenie ryzyka ostrożnościowego związanego z oszczędnościami regulowanymi.