Sprawa T-493/14: Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2014 r. - Mayer przeciwko EFSA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.329.19

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 września 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 czerwca 2014 r. - Mayer przeciwko EFSA

(Sprawa T-493/14)

Język postępowania: niemiecki

(2014/C 329/27)

(Dz.U.UE C z dnia 22 września 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Ingrid Alice Mayer (Ellwangen, Niemcy) (przedstawiciel: T. Mayer, Rechtsanwalt)

Strona pozwana: Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- przedłużenie oddelegowania skarżącej do dnia 30 czerwca 2015 r.;

- stwierdzenie niezgodności z prawem rozwiązania umowy w sprawie oddelegowania, w szczególności decyzji EFSA "Termination of the secondment" z dnia 16 kwietnia 2014 r.;

- nakazanie pozwanej powstrzymania się od wyboru nowego "observer" z oddelegowanych krajowych ekspertów w radzie zakładowej;

- stwierdzenie niezgodności z prawem sześciomiesięcznego zawieszenia działalności skarżącej w radzie zakładowej;

- zarządzenie zagwarantowania jej dostępu do wszystkich maili, które zostały wymienione między dyrekcją EFSA a jedną organizacją prawa prywatnego działającą w sektorze żywnościowym;

- tytułem ewentualnym, zarządzenie umożliwienia dostępu do tych dokumentów osobie trzeciej, którą wyznaczy Sąd w celu zbadania, czy zachodzi konflikt interesów;

- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

Skarżąca podnosi, że roszczenie o przedłużenie okresu oddelegowania jako ekspert krajowy wynika z ogólnej zasady równego traktowania, z Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, z zakazu arbitralnych rozstrzygnięć i z art. 2 TUE.

Skarżąca zarzuca w tym kontekście, że nieprzedłużenie oddelegowania opiera się na błędnej wzgl. nieistniejącej decyzji w sprawie wyboru.

Skarżąca podnosi ponadto, że wykluczenie jej z rady zakładowej jest niezgodne z prawem, ponieważ nie zostało podane jakiekolwiek uzasadnienie, nie miało miejsca żadne wysłuchanie oraz nie została wydana jakakolwiek decyzja na piśmie.

Skarżąca podnosi ponadto roszczenie o dostęp do określonych emaili z art. 2 rozporządzenia nr 1049/2001 ¹ . W tym kontekście wywodzi ona, że służbowe maile nie podpadają pod ochronę danych.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, (Dz.U. L 145,s. 43)