Sprawa T-486/18: Skarga wniesiona w dniu 15 sierpnia 2018 r. - Danske Slagtermestre / Komisja Europejska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.381.28

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 października 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 15 sierpnia 2018 r. - Danske Slagtermestre / Komisja Europejska

(Sprawa T-486/18)

Język postępowania: duński

(2018/C 381/33)

(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Danske Slagtermestre (Odense, Dania) (przedstawiciel: H. Sønderby Christensen, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 kwietnia 2018 r. w sprawie pomocy państwa SA.37433 (2017/FC) zgłoszonej pod numerem C(2018) 2259;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi siedem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia przez Komisję zasady kontradyktoryjności:

- zdaniem skarżącej Komisja naruszyła zasadzę kontradyktoryjności (zob. art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej) ze względu na to, że nie dała jej możliwości wypowiedzenia się w przedmiocie podanych do wiadomości przez stronę przeciwną informacji, na których instytucja ta oparła zaskarżoną decyzję.

2. Zarzut drugi, dotyczący tego, że Komisja nie była kompetentna do wydania decyzji:

- zdaniem skarżącej Komisja naruszyła przysługujące jej uprawnienie do bezstronnego potraktowania.

3. Zarzut trzeci, dotyczący uznania środka pomocowego za przysparzający korzyści.

4. Zarzut czwarty, dotyczący selektywności środka pomocowego.

5. Zarzut piąty, dotyczący przyznania środka pomocowego przez państwo i za pomocą zasobów państwowych.

6. Zarzut szósty, dotyczący tego, że środek pomocowy zakłóca konkurencję.

7. Zarzut siódmy, dotyczący wywierania wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Na poparcie zarzutów od trzeciego do siódmego skarżąca podnosi w szczególności, że Komisja dopuściła się naruszenia prawa dochodząc do wniosku, że środek pomocowy nie przysparzał korzyści określonym przedsiębiorstwom.

- Po pierwsze, podnosi ona, że środek pomocowy przysparza oczywistej korzyści dużym ubojniom nie tylko ze względu na to, iż rozpatrywany system pomocowy skutkuje tym, że mniejsze ubojnie uiszczaj ą ponad dwukrotnie większą, w przeliczeniu na zwierzę rzeźne, opłatę za odprowadzanie ścieków niż duże ubojnie, które z tego względu mogą płacić swym dostaw com wyższe ceny.

- Po drugie, podnosi ona, że brak jest merytorycznej podstawy pozwalającej uzasadnić przyznanie dużym ubojniom obniżki opłaty za odprowadzanie ścieków w sytuacji, gdy rzeczywisty fakturowany koszt jest w przypadku małych, średnich i dużych ubojni identyczny, a system może opierać się na rzeczywistych kosztach jedynie wówczas, gdy obniżka opłaty jest również przyznawana ubojniom mniejszych rozmiarów .

- Po trzecie, podnosi ona, że na podstawi e przyjętego przez Komisję kryterium prywatnego inwestora nie można ocenić tego, czy rozpatrywany system przysparza korzyści, ponieważ żadne duńskie przedsiębiorstw o nie domaga się odłączenia go od zcentralizowanej oczyszczalni ścieków, zaś w Danii nie istnieje obecnie żaden rynek odbioru ścieków, a nawet nie rozważa się możliwości jego stworzenia.

- Po czwarte, podnosi ona, że – nawet przy założeniu, że test prywatnego inwestora ma zastosowanie w niniejszej sprawie – Komisja nie przeprowadziła go w prawidłowy sposób. Kryterium to może opierać się jedynie na wartościach ustalanych w odniesieniu do działalności prowadzonej przez indywidualne podmioty . Nie do pogodzenia z tym kryterium jest używanie uśrednionych wartości z innych gmin, pomijając przy tym poczynione przez oczyszczalnie ścieków znaczne inwestycje mające na celu przyłączenie będących beneficjentami pomocy dużych przedsiębiorstw do instalacji komunalnych, które to inwestycje mają postać wydatków na infrastrukturę służącą prowadzeniu gospodarki ściekami oraz na rozbudowę oczyszczalni.