Sprawa T-485/22: Skarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2022 r. - Szwecja/Komisja
Dz.U.UE.C.2022.380.20
Akt nienormatywnySkarga wniesiona w dniu 2 sierpnia 2022 r. - Szwecja/Komisja
(Sprawa T-485/22)
(2022/C 380/24)
(Dz.U.UE C z dnia 3 października 2022 r.)
Strony
Strona skarżąca: Królestwo Szwecji (przedstawiciele: H. Shev i F.-L. Göransson, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej (UE) 2022/908 z dnia 8 czerwca 2022 r. wyłączającej z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) 1 , w zakresie, w jakim na podstawie wspomnianej decyzji wobec Szwecji zastosowano ryczałtową korektę w wysokości 5 %, odpowiadającą kwocie 13 856 996,64 EUR w odniesieniu do pomocy wypłaconej Szwecji za lata budżetowe 2017, 2018 i 2019; oraz
- obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.
1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że według strony skarżącej Komisja nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku uzasadnienia, ponieważ w decyzji nie wskazano jasno motywów, jakimi kierowała się Komisja przy jej wydawaniu ani uchybień zarzucanych Szwecji przez Komisję. Tym samym brakuje wystarczających informacji dla oceny zasadności zaskarżonej decyzji.
2. Zarzut drugi dotyczący tego, że według strony skarżącej Komisja naruszyła art. 52 rozporządzenia 1306/2013 2 a także art. 28 i 29 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 809/2014 z dnia 17 lipca 2014 r. ustanawiającego zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności 3 , ponieważ Komisja popełniła błąd w ocenie, gdy stwierdziła systematyczne niedociągnięcia we wdrażaniu kontroli krzyżowych dotyczących jakości aktualizacji LPIS, który jest uważany za podstawowy niedobór kontrolny. Po pierwsze, jakość aktualizacji LPIS może bowiem podlegać ocenie jedynie w odniesieniu do całej bazy danych bloków, a po drugie, dokonany przez Komisję wybór działek blokowych do zbadania był zbyt ograniczony, aby móc wykazać systematyczne braki, a po trzecie, wniosek Komisji dotyczący liczby wadliwych bloków i poziomu błędu - który wydaje się służyć jako podstawa oceny Komisji, według której istnieje systematyczna luka w aktualizacji LPIS - jest błędny.
3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że zdaniem strony skarżącej Komisja naruszyła art. 52 ust. 2 rozporządzenia 1306/2013 a także Wytyczne w sprawie obliczania korekt finansowych w ramach procedur rozliczenia zgodności i rozliczenia finansowego rachunków [C(2015) 3675 final z dnia 8 czerwca 2015 r.]. Z wytycznych tych oraz z zasady proporcjonalności, wyrażonej również w art. 52 ust. 2 rozporządzenia 1306/2013, wynika, że narzucona ryczałtowa korekta nie jest ani zasadna, ani proporcjonalna. Ani rozmiar zarzucanego naruszenia, zważywszy na jego charakter i zakres, ani szkoda majątkowa, jaka mogłaby wynikać z naruszenia dla Unii nie mogą uzasadniać ryczałtowej korekty w wysokości 5 % obliczonej od wszystkich pastwisk, które zostały zaktualizowane w latach 2016-2018, co odpowiada kwocie 13 856 996,64 EUR. Korekta ryczałtowa wskazana w zaskarżonej decyzji jest zatem niezgodna z wyżej wymienionymi przepisami i z zasadą proporcjonalności.