Sprawa T-479/11: Skarga wniesiona w dniu 9 września 2011 r. - Francja przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.340.26

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 listopada 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 9 września 2011 r. - Francja przeciwko Komisji

(Sprawa T-479/11)

(2011/C 340/54)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 19 listopada 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: E. Belliard, G. de Bergues, B. Beaupère-Manokha i J. Gstalter, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W skardze skarżąca wnosi do Sądu o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej C(2011) 4483 wersja ostateczna z dnia 29 czerwca 2011 r. w sprawie pomocy państwa nr C 35/2008 udzielonej przez Francję przedsiębiorstwu publicznemu o charakterze przemysłowohandlowym "Institut Français du Pétrole".

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa polegającego na tym, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem sposób istnienia pomocy państwa. Zdaniem skarżącej bowiem, w celu stwierdzenia istnienia pomocy państwa, Komisja naruszyła reguły dotyczące postępowania dowodowego w dziedzinie pomocy państwa, i to zarówno w odniesieniu do kwestii ciężaru dowodu, jak i wymaganego standardu dowodowego.

2) Zarzut drugi podzielony na cztery części dotyczący błędów w ustaleniach faktycznych oraz naruszenia prawa, o których świadczy okoliczność, że Komisja przyjęła, iż istnieje dorozumiana i nieograniczona gwarancja na rzecz Institut Français du Pétrole. Strona skarżąca podnosi, że:

– z badania prawa francuskiego nie można wywieść istnienia zasady gwarantowania przez państwo długów Institut Français du Pétrole;

– brak zastosowania wobec Institut Français du Pétrole procedur prawa wspólnotowego w dziedzinie postępowania upadłościowego i układowego nie oznacza, że wierzyciele takiego przedsiębiorstwa znajdują się w mniej korzystnej sytuacji niż wierzyciele przedsiębiorstwa podlegającego prawu handlowemu;

– mechanizmy umożliwiające pociągnięcie państwa do odpowiedzialności nie mogą być utożsamiane z mechanizmem nieograniczonej gwarancji oraz

– ewentualne utrzymanie niektórych wierzytelności związanych ze zobowiązaniami z tytułu świadczenia usług publicznych Institut Français du Pétrole nie ma związku ze statusem przedsiębiorstwa.

3) Zarzut trzeci podzielony na dwie części dotyczący błędnej interpretacji pojęcia korzyści w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, przez to że:

– Komisja, zdaniem skarżącej, błędnie uznała, że istnienie gwarancji, jeżeli byłaby ustalona, prowadziłoby do powstania korzyści po stronie Institut Français du Pétrole oraz

– tytułem żądania ewentualnego, Komisja naruszyła pojęcie korzyści, gdy uznała, że domniemana korzyść, jaką uzyskał Institut Français du Pétrole ze względu na okoliczność, że jego ustawowa gwarancja została przekazana jej spółkom zależnym prawa prywatnego Axens i Prosernat.