Sprawa T-477/23: Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2023 r. - DZ Bank/SRB

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.338.34

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 września 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2023 r. - DZ Bank/SRB

(Sprawa T-477/23)

Język postępowania: niemiecki

(2023/C 338/44)

(Dz.U.UE C z dnia 25 września 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: DZ Bank AG Deutsche Zentral-Genossenschaftsbank, Frankfurt am Main (Frankfurt nad Menem, Niemcy) (przedstawiciele: H. Berger, M. Weber i D. Schoo, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (Single Resolution Board - SRB)

Żądania:

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności wspólnej decyzji ustalającej minimalny poziom funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych z dnia 6 kwietnia 2023 r., dokument RC/JD/2022/22;

- obciążenie SRB kosztami postępowania.

Tytułem ewentualnym, w przypadku gdyby Sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie istnieje w obrocie prawnym ze względu na użycie przez pozwaną niewłaściwego języka urzędowego i że w związku z tym skarga o stwierdzenie nieważności jest niedopuszczalna ze względu na brak przedmiotu sporu, skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie, że wspólna decyzja nie istnieje w obrocie prawnym;

- obciążenie SRB kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsza skarga opiera się na pięciu zarzutach.

1. Zarzut pierwszy: Wspólna decyzja narusza art. 81 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 ¹  w związku z art. 3 rozporządzenia nr 1 ² , gdyż nie została sporządzona w wybranym przez skarżącą niemieckim języku urzędowym.

2. Zarzut drugi: Wspólna decyzja narusza art. 12d ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 i art. 296 ust. 2 TFUE, gdyż nie zawiera ona pełnego oraz wystarczająco szczegółowego i konkretnego uzasadnienia.

3. Zarzut trzeci: Wspólna decyzja narusza art. 12d ust. 3 akapit 4 w związku z art. 27 ust. 7 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 806/2014, gdyż ustalono w niej minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych jako obejmujący zobowiązania związane z udzielonymi pożyczkami.

4. Zarzut czwarty: Wspólna decyzja narusza art. 12c ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 806/2014, gdyż ustalono w niej minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych jako obejmujący zobowiązania związane z udzielonymi pożyczkami oraz stwierdzono, że minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, w zakresie w jakim został on zwiększony wskutek błędnego włączenia zobowiązań związanych z udzielonymi pożyczkami, musi być spełniony przez instrumenty podporządkowane.

5. Zarzut piąty: Tytułem ewentualnym: art. 12d ust. 3 akapit 4 w związku z art. 27 ust. 7 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 806/2014 i art. 12c ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 806/2014 naruszają normy prawa wyższego rzędu (art. 16, 17, 20 i 52 karty praw podstawowych Unii Europejskiej ³ ) co najmniej w zakresie, w jakim zezwalają one na włączenie, przy ustalaniu minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, do łącznych zobowiązań obejmujących fundusze własne również zobowiązań związanych z udzielonymi pożyczkami.

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014 L 225, s. 1).

² Rozporządzenie Rady nr 1 z dnia 15 kwietnia 1958 r. w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385/58).

³ Dz.U. 2012, C 326, s. 391.