Sprawa T-477/17: Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2017 r. - Haswani/Rada.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.347.34

Akt nieoceniany

Wersja od: 16 października 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2017 r. - Haswani/Rada

(Sprawa T-477/17)

Język postępowania: francuski

(2017/C 347/43)

(Dz.U.UE C z dnia 16 października 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: George Haswani (Jabrud, Syria) (przedstawiciel: adwokat G. Karouni) Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2016/850 z dnia 27 maja 2016 r. zmieniającej decyzję 2013/255/ WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii;

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2016/840 z dnia 27 maja 2016 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii;

- stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZiB) 2017/917 z dnia 29 maja 2017 r. zmieniającej decyzję 2013/255/ WPZiB dotyczącą środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii;

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2017/907 z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wykonania rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii;

- stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2017/1245 z dnia 10 lipca 2017 r. w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii;

- stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2017/1241 z dnia 10 lipca 2017 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii;

- w konsekwencji,

- nakazanie wykreślenia nazwiska George'a Haswaniego z załączników do ww. aktów;

- zasądzenie od Rady kwoty 100 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę poniesioną przez skarżącego;

- obciążenie Rady jej kosztami postępowania oraz wszystkimi zasadnymi kosztami, które skarżący poniesie w toku postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia z art. 296 akapit drugi TFUE obowiązku uzasadnienia wynikającego. Strona skarżąca zarzuca Radzie Unii Europejskiej, że ograniczyła się do niejednoznacznych i ogólnych stwierdzeń i nie wskazała w sposób konkretny i szczegółowy powodów, dla których w ramach przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych stwierdziła, że wobec skarżącego należy zastosować sporne środki ograniczające. Skarżącemu nie został zatem postawiony żaden konkretny i obiektywny zarzut, który uzasadniałby zastosowanie spornych środków.

2. Zarzut drugi dotyczący wymogu proporcjonalności w związku z naruszeniem praw podstawowych. Strona skarżąca twierdzi, że sporne środki powinny być uznane za nieważnie, ponieważ są one nieproporcjonalne w świetle zamierzonego celu i stanowią nadmierną ingerencję w wolność prowadzenia działalności gospodarczej oraz prawo własności, o których mowa w art. 16 et 17 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Dysproporcja wynika z tego, że sporne środki dotyczą całości wpływowej działalności gospodarczej, bez żadnego dodatkowego kryterium.

3. Zarzut trzeci, dotyczący oczywistego błędu w ocenie oraz braku dowodów, ponieważ Rada uwzględniła w swych kolejnych uzasadnieniach przedstawionych na poparcie środków ograniczających elementy, które w sposób oczywisty nie mają żadnego oparcia w faktach, gdyż przytoczone okoliczności faktyczne są pozbawione jakiejkolwiek poważnej podstawy.

4. Zarzut czwarty, dotyczący wniosku o odszkodowanie, ponieważ przypisanie pewnych poważnych niewykazanych faktów naraziło skarżącego oraz jego rodzinę na niebezpieczeństwo, co obrazuje rozmiar poniesionej szkody uzasadniającej przedstawiony przez skarżącego wniosek o odszkodowanie.