Sprawa T-471/12: Skarga wniesiona w dniu 29 października 2012 r. - Meta Group przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.9.39

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 stycznia 2013 r.

Skarga wniesiona w dniu 29 października 2012 r. - Meta Group przeciwko Komisji

(Sprawa T-471/12)

(2013/C 9/71)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 12 stycznia 2013 r.)

Strony

Strona skarżąca: Meta Group Srl (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Bartolini, V. Coltelli i A. Formica)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności noty Dyrekcji Generalnej ds. przedsiębiorstw i przemysłu Komisji nr 939970 z dnia 2 sierpnia 2012 r., otrzymanej przez skarżącą w dniu 20 sierpnia 2012 r. podpisanej przez dyrektora działu "Industrial Innovation and Mobility Industries", mającej za przedmiot "launch recovery procedure to FP5-FP6 payment contracts no. 517557 IRE6 INNOVATION COACH, 517539 IRE6 MARIS, 517548 IRE6 RIS MAZOVIA, 030583 CONNECT-2-IDEAS, 039982 EASY, 014660 RIS MALOPOLSKA, 517529 IINNSOM, 014637 RIS TRNAVA and 014668 RIS WS", podpisanej przez dyrektora dr. Carla Pettinllego, informującej o decyzji Komisji "to recover the amount of 345.451,03 EUR under the above agreement",

i w razie potrzeby:

– stwierdzenie nieważności noty Dyrekcji Generalnej ds. przedsiębiorstw i przemysłu Komisji Europejskiej nr 660283 z dnia 1 czerwca 2012 r., podpisanej przez dyrektora działu "Industrial Innovation and Mobility Industries" i mającej ten sam przedmiot, również zaskarżonej jako wewnętrzne działanie w ramach postępowania w sprawie odzyskania należności zakończonego wydaniem środka, o którym mowa w punkcie poprzedzającym;

– stwierdzenie nieważności noty z dnia 27 września 2012 r., dotyczącej kompensaty kwoty należnej w ramach odzyskania z niewypłaconymi kwotami należnymi skarżącej w związku z tymi samymi subwencjonowanymi projektami;

– stwierdzenie nieważności noty z dnia 27 września 2012 r., dotyczącej kompensaty kwoty należnej w ramach odzyskania z niewypłaconymi kwotami należnymi skarżącej;

– stwierdzenie nieważności noty Komisji Europejskiej, Budget Execution (general budget and EDF) z dnia 10 października 2012 r., w której skarżąca została powiadomiona o kompensacie z późniejszymi niewypłaconymi kwotami w pozostałej do zapłaty końcowej wysokości wynoszącej 294.290,59 EUR.

– stwierdzenie nieważności wszelkich środków poprzedzających, późniejszych lub powiązanych;

a w konsekwencji:

– nakazanie Komisji zapłaty kwoty 294.290,59 EUR oraz kwoty 54.705,97 EUR, a także rekompensaty za wynikłą szkodę.

Zarzuty i główne argumenty

Skarga w niniejszej sprawie dotyczy umów w sprawie subwencji zawartych pomiędzy skarżącą i Komisja w związku z "Piątym i Szóstym Programem Ramowym w dziedzinie Badań i Rozwoju Technologicznego Unii Europejskiej".

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 1.1. umów w sprawie subwencji, naruszenia zasady racjonalności i stwierdzenia oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych.

– W tym względzie skarżąca podnosi, że przedstawiła dowody, iż wynagrodzenie jej członków świadczących pracę w pełni odpowiada wartościom rynkowym i wynagrodzeniu osób świadczących pracę w ramach samozatrudnienia na zasadach quasipodporządkowania, a także pracowników prowadzących podobne działania. Ponadto zatrudnianie w oparciu o "stałą i skoordynowaną współpracę" międzynarodowych ekspertów zajmujących się działalnością związaną z danym projektem jest całkowicie zgodne z prawem.

2) Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności działań administracji oraz zasady dobrej administracji, przejrzystości i uprzedniego określenia kryteriów.

– W tym względzie skarżąca podnosi, że istnienie wielu kryteriów, które mogą być wykorzystane w celu określenia sposobów obliczania wynagrodzenia powinno powodować stosowania przez administrację kryterium najbardziej korzystnego dla osób prywatnych. Po powzięciu przez administrację wiadomości o istnieniu na rynkach włoskim i europejskim bardzo zróżnicowanych stawek za te same usługi, słuszne byłoby przyjęcie przez nią możliwie najmniej krzywdzącego rozwiązania.

3) Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady racjonalności działań administracji poprzez oczywistą wewnętrzną sprzeczność i nierówne traktowanie.

– W tym względzie skarżąca podnosi, że w zakresie, w jakim zgodnie z zaskarżonym środkiem uzasadnienie odzyskania stanowi niezgodność z prawem metody użytej w celu obliczenia uwzględnianych kosztów i wynagrodzenia, środek ten jest w oczywisty sposób sprzeczny z wcześniejszymi rozstrzygnięciami Komisji, w których ta sama kwestionowana metoda została pozytywnie oceniona przez tę instytucję.

4) Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, zasady dobrej wiary oraz zasady ochrony praw nabytych, pewności prawa i obowiązku należytej staranności.

– W tym względzie skarżąca podnosi, że postępowanie Komisji spowodowało powstanie u skarżącej uzasadnionych oczekiwań, iż postanowienie administracji o uzależnieniu zawarcia umowy w sprawie subwencji dotyczącej projektu ECOLINK + "in accordance with the solution elaborated to the noteworthy findings af a recent audi report" i decyzja o zawarciu w późniejszej poprawce do tej umowy postanowienia, że w odniesieniu do udziałowców należy wykorzystać "the methodology annexed to the contract and the relative costs are reported in the company's books", wskazywały, iż - poprzez fakty dokonane - Komisja w rzeczywistości wyraziła już przyzwolenie na metodę obliczeń kosztów zaproponowanych przez META.

5) Zarzut piąty dotyczący niewystarczającego uzasadnienia, naruszenia zasady kontradyktoryjności, zasady dobrej administracji, procedur ustanowionych w umowie w sprawie subwencji, oraz kodeksu dobrej praktyki administracyjnej.