Sprawa T-470/18: Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2018 r. - Telenet / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.364.17/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 8 października 2018 r.

Skarga wniesiona w dniu 31 lipca 2018 r. - Telenet / Komisja

(Sprawa T-470/18)

Język postępowania: angielski

(2018/C 364/18)

(Dz.U.UE C z dnia 8 października 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Telenet (Mechelen, Belgia) (przedstawiciele: adwokaci Y. Desmedt i E. Monard)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu w całości

- obciążenie Komisji kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Skarga jest skierowana przeciwko decyzji Komisji C(2018) 3410 final z dnia 25 maja 2018 r., wydanej zgodnie z art. 7 ust. 3 dyrektywy 2002/21/WE ¹ , w sprawie BE/2018/2073: świadczenie hurtowego dostępu lokalnego w stałej lokalizacji w Belgii, w sprawie BE/2018/2074: świadczenie hurtowego dostępu lokalnego w stałej lokalizacji dla produktów konsumpcyjny w Belgii i w sprawie BE/2018/2075: hurtowa transmisja telewizyjna w Belgii.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu przez Komisję art. 7 ust. 4 dyrektywy 2002/21/WE i przekroczeniu jej uprawnień dyskrecjonalnych poprzez brak wszczęcia Etapu II dochodzenia.

- W tym względzie skarżąca podnosi, że Komisja wyraziła szereg obaw dotyczących definiowania rynku przez belgijski krajowy organ regulacyjny.

- Skarżąca twierdzi ponadto, że zgodnie z art. 7 ust. 4 dyrektywy 2002/21/WE Komisja powinna przeprowadzić Etap II badania, jeżeli ma poważne wątpliwości co do proponowanego środka regulacyjnego.

2. Zarzut drugi oparty na braku uzasadnienia przez Komisję jej twierdzenia, zgodnie z którym wybrana definicja rynku nie zmienia skutków regulacyjnych.

- W tym względzie skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła prawo, stwierdzając, że mogła podjąć decyzje o niewszczynaniu Etapu II dochodzenia ze względu na to, że definicja rynku uznana przez Komisję za właściwszą prowadziła rzekomo do takich samych skutków regulacyjnych jak decyzja przyjęta w proponowanym środku. Właściwa definicja rynku zmieniłaby niewątpliwie sytuację prawną skarżącej.

3. Zarzut trzeci oparty na niezastosowaniu się przez Komisję do gwarancji proceduralnych przewidzianych w dyrektywie 2002/21/WE.

- W tym względzie skarżąca podnosi, że projektowany środek przedstawiony przez belgijski krajowy organ regulacyjny zawierał definicje rynku, która nie została poddana publicznym konsultacjom wymaganym przez art. 6 i art. 16 ust. 6 dyrektywy 2002/21/WE.

- Skarżąca twierdzi ponadto, że Komisja naruszyła wymogi proceduralne, komentując projekt, który nie został poddany publicznym konsultacjom.

¹ Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (Dz.U. 2002 L 108, s. 33, wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 13, t. 3, s. 29).