Sprawa T-462/14: Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2014 r. - EEB przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.315.67

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 września 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 czerwca 2014 r. - EEB przeciwko Komisji

(Sprawa T-462/14)

Język postępowania: angielski

(2014/C 315/112)

(Dz.U.UE C z dnia 15 września 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: European Environmental Bureau (EEB) (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: B. Kloostra, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności kwestionowanej decyzji Komisji z dnia 8 kwietnia 2014 r.;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 8 kwietnia 2014 r. [Ares(2014) 1102834] odrzucającej jako niedopuszczalny wniosek skarżącego o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej dotyczącej decyzji Komisji 2013/687/UE z dnia 26 listopada 2013 r. w sprawie powiadomienia przez Republikę Grecką o przejściowym planie krajowym, o którym mowa w art. 32 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych.

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczy niezgodności z prawem art. 10 w związku z art. 2 ust. 1 lit. g) rozporządzenia nr 1367/ 2006 ¹ . Skarżący podnosi, że przyjmując kwestionowany akt, Komisja naruszyła art. 9 ust. 3 konwencji z Aarhus, gdyż przepisy zastosowane przez Komisję - art. 10 w związku z art. 2 ust. 1 lit. g) rozporządzenia nr 1367/2006 - są niezgodne z art. 9 ust. 3 konwencji. Ze względu na niezgodność z prawem tych przepisów rozporządzenia nr 1367/ 2006 Komisja powinna była uznać dopuszczalność wniosku o wszczęcie wewnętrznej procedury odwoławczej.

2. Zarzut drugi, podniesiony posiłkowo, dotyczy naruszenia w wyniku przyjęcia przez Komisję kwestionowanego aktu jej obowiązku działania na ile to możliwe zgodnie z konwencją. Skarżący podnosi, że Komisja powinna była interpretować art. 10 rozporządzenia nr 1367/2006, a w szczególności termin "akt administracyjny" w tym przepisie, zgodnie z art. 9 ust. 3 konwencji z Aarhus i nie stosować definicji "aktu administracyjnego" zawartej w art. 2 ust. 1 lit. g) rozporządzenia nr 1367/2006, która zdaniem skarżącego jest zbyt zawężająca.

3. Zarzut trzeci, podniesiony posiłkowo w dalszej kolejności, dotyczy naruszenia art. 2 ust. 1 lit. g) rozporządzenia nr 1367/2006, gdyż przyjmując kwestionowany akt Komisja nie zakwalifikowała decyzji 2013/687/EU jako aktu o charakterze indywidualnym.

¹ Rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (Dz.U. L 264, s. 13).