Sprawa T-458/11: Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2011 r. - Riche przeciwko Radzie i Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.298.28/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 8 października 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 18 sierpnia 2011 r. - Riche przeciwko Radzie i Komisji

(Sprawa T-458/11)

(2011/C 298/52)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 8 października 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Philippe Riche (Meursac, Francja) (przedstawiciel: C.-E. Gudin, adwokat)

Strony pozwane: Rada Unii Europejskiej, Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– naprawienie w całości szkody poniesionej przez nią z tytułu grzywien, w kwocie 136.000 EUR;

– zasądzenie od Rady i Komisji całości kosztów postępowania, a mianowicie:

– dotyczących postępowania toczącego się przed Sądem Unii Europejskiej,

– dotyczących również wszelkich postępowań wszczętych przed wszystkimi sądami krajowymi;

– ryczałtowe ustalenie kwoty zadośćuczynienia w wysokości 100.000 EUR.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi 11 zarzutów.

1) Zarzut pierwszy dotyczy oczywistego i ciężkiego przekroczenia granic swobodnego uznania Rady i Komisji.

2) Zarzut drugi dotyczy naruszenia przez Radę lub Komisję decyzji państw członkowskich o wyłączeniu z wykazu produktów rolnych destylatów winnych takich jak produkowane przez stronę skarżącą.

3) Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zakazu dyskryminacji ustanowionego przez art. 40 TFUE wobec danych produ-

centów win, którzy dysponują urządzeniami do destylacji pozwalającymi przetworzyć na alkohol ilości przekraczające ilość, jaka wykorzystywana jest zwykle przy produkcji wina.

4) Zarzut czwarty dotyczy naruszenia zasady pewności prawa polegającego, po pierwsze, na naruszeniu praw nabytych przez danych producentów, a po drugie, na naruszeniu uzasadnionych oczekiwań co do możliwości dokonywania przez nich samych przetworzenia na destylaty winne ilości przekraczających ilość, jaka wykorzystywana jest zwykle przy produkcji wina.

5) Zarzut piąty dotyczy naruszenia zasady proporcjonalności.

6) Zarzut szósty dotyczy naruszenia zasady estoppel, która odnosi się do zakazania władzy publicznej zaprzeczania sobie na szkodę osób trzecich.

7) Zarzut siódmy dotyczy stanowiącego nadużycie naruszenia swobody produkcji i wprowadzania do sprzedaży produktu przemysłowego.

8) Zarzut ósmy dotyczy stanowiącego naruszenie rozszerzenia zaskarżonego rozporządzenia na wypadki, w których nie złożono wniosku o finansowanie.

9) Zarzut dziewiąty dotyczy naruszenia prawa do domniemania niewinności.

10) Zarzut dziesiąty dotyczy naruszenia zasady dobrej administracji i staranności.

11) Zarzut jedenasty dotyczy naruszenia prawa własności.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.