Sprawa T-446/14: Skarga wniesiona w dniu 16 czerwca 2014 r. - Taihan Electric Wire przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.282.46

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 sierpnia 2014 r.

Skarga wniesiona w dniu 16 czerwca 2014 r. - Taihan Electric Wire przeciwko Komisji

(Sprawa T-446/14)

Język postępowania: angielski

(2014/C 282/60)

(Dz.U.UE C z dnia 25 sierpnia 2014 r.)

Strony

Strona skarżąca: Taihan Electric Wire Co. Ltd (Anyang-Si, Republika Korei) (przedstawiciele: R. Antonini i E. Monard, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2014) 2139 z dnia 2 kwietnia 2014 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG w sprawie AT.39610 - Kable elektryczne (zwanej dalej "decyzją") w zakresie, w jakim dotyczy skarżącej;

- tytułem żądania ewentualnego, obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżącą;

- obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja nie jest właściwa do oceny zachowania skarżącej oraz nie wykazała, że skarżąca uczestniczyła w naruszeniu, za które Komisja może wymierzyć karę na podstawie art. 101 TFUE, zważywszy, że przedmiot jej podobno antykonkurencyjnego zachowania nie dotyczył rynku EOG, a zarzucane jej antykonkurencyjne zachowanie nie mogło mieć i nie miało żadnego wpływu na wymianę handlową na rynku EOG.

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja błędnie oparła się na dowodach uzyskanych podczas inspekcji przeprowadzonych w niektórych przedsiębiorstwach, zważywszy, że decyzje w sprawie inspekcji nie są zgodne z prawem.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja błędnie określiła czas trwania domniemywanego naruszenia w odniesieniu do skarżącej, naruszając w ten sposób między innymi zasady in dubio pro reo i niedyskryminacji, oraz nie przedstawiła istotnych dowodów.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że odmienne podejście przyjęte przez Komisję w stosunku do skarżącej i innych przedsiębiorstw, w przypadku których w aktach sprawy dostępne były podobne dowody, narusza względem skarżącej zasady niedyskryminacji i proporcjonalności.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że ustalenie przez Komisję kwoty grzywny nałożonej na skarżącą narusza zasadę niedyskryminacji, zasadę proporcjonalności przewidzianą miedzy innymi w art. 5 TUE, jak również art. 49 karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 23 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu, wytyczne (w tym ich pkt 18 i 37) oraz zasadę uzasadnionych oczekiwań.