Sprawa T-427/12: Skarga wniesiona w dniu 26 września 2012 r. - Austria przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.373.10

Akt nienormatywny

Wersja od: 1 grudnia 2012 r.

Skarga wniesiona w dniu 26 września 2012 r. - Austria przeciwko Komisji

(Sprawa T-427/12)

(2012/C 373/16)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 1 grudnia 2012 r.)

Strony

Strona skarżąca: Republika Austrii (przedstawiciele: C. Pesendorfer, pełnomocnik, wspierana przez M. Windischa)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 lit. d) w związku z ust. 2 decyzji Komisji Europejskiej z dnia 25 lipca 2012 r. w sprawie pomocy państwa S.A.28487 (C 16/2009 ex 254/2009), w którym udzieloną przez Austrię gwarancję finansową na rzecz Bayerische Landesbank opisano jako pomoc państwa udzieloną przez Republikę Austrii na rzecz Bayerische Landesbank w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE oraz uznano ją za zgodną z rynkiem wewnętrznym ze względu na zobowiązania zawarte w załącznikach I i III oraz warunki określone w załączniku II, a także

– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1) Zarzut pierwszy: naruszenie prawa do bycia wysłuchanym

W ramach wskazanego zarzutu strona skarżąca podnosi, że przed zakwalifikowaniem przyznanego przez nią środka jako pomocy nie została ona wysłuchana przez stronę pozwaną. W konsekwencji została ona pozbawiona możliwości przedstawienia rzeczywistej treści prawnej porozumienia i zgłoszenia późniejszych zmian stanu rzeczy.

2) Zarzut drugi: naruszenie obowiązku uzasadnienia wynikającego z art. 296 ust. 2 TFUE

W tym miejscu strona skarżąca podnosi, że Komisja nie uzasadniła w swej decyzji, dlaczego sporny środek należy uznać za pomoc, względnie dlaczego pomoc ta jest zgodna z rynkiem wewnętrznym. W konsekwencji podmioty, których akt prawny dotyczy zostały pozbawione możliwości zapoznania się z głównymi powodami jego przyjęcia, a sądom Unii uniemożliwiono przeprowadzenie kontroli, do której są one powołane.

3) Zarzut trzeci: naruszenie art. 107 i 108 TFUE

Według strony skarżącej uznanie spornego środka za zgodną z rynkiem wewnętrznym pomoc stanowi naruszenie art. 107 i 108 TFUE. Strona skarżąca wyjaśnia w tym względzie, że za przyznanie spornego środka nie zostało wypłacone żadne wynagrodzenie według stawek rynkowych i że środek ten nie ma też wpływu na stabilność finansową czy utrzymanie dostępności kredytów w państwie, które środek ten przyznało, czyli w Austrii, względnie że Republika Austrii nie może we właściwy sposób nadzorować w innym państwie członkowskim realizacji jakichkolwiek celów, jakie mogły zostać wyznaczone.

4) Zarzut czwarty: naruszenie art. 125 TFUE

W tym kontekście strona skarżąca podnosi, że zgodnie z art. 125 ust. 1 TFUE państwo członkowskie nie odpowiada za zobowiązania rządów centralnych, władz regionalnych lub lokalnych innego państwa członkowskiego, ani ich nie przejmuje. Ponieważ jednak zaskarżona decyzja Komisja ma takie właśnie konsekwencje, strona skarżąca podnosi zarzut naruszenia art. 125 TFUE.

5) Zarzut piąty: przekroczenie kompetencji przez stronę pozwaną

Według strony skarżącej Komisja oceniła w niniejszym wypadku stan faktyczny, który w rzeczywistości w ogóle w tej postaci nie zaistniał. Komisja przekroczyła w ten sposób swe kompetencje.