Sprawa T-426/10: Skarga wniesiona w dniu 16 września 2010 r. - Moreda-Riviere Trefilerías przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2010.317.37/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-426/10)
(2010/C 317/68)
Język postępowania: hiszpański
(Dz.U.UE C z dnia 20 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Moreda-Riviere Trefilerías, SA (Gijón, Hiszpania) (przedstawiciele: adwokaci F. González Díaz i A. Tresandi Blanco)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności, na mocy art. 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, decyzji Komisji C(2010) 4387 wersja ostateczna z dnia 30 czerwca 2010 r. w sprawie COMP/38.344 - Stal do sprężania;
– tytułem żądania ewentualnego uchylenie lub obniżenie, na podstawie art. 261 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, grzywny nałożonej we wspomnianej decyzji; oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zaskarżona w niniejszym postępowaniu decyzja jest już przedmiotem skargi w sprawie T-385/10 ArcelorMittal przeciwko Komisji.
Skarżąca podnosi zasadniczo:
– błędne zastosowanie art. 101 TFUE w zakresie dotyczącym przypisania MRT odpowiedzialności za domniemane naruszenie wspomnianego artykułu, ponieważ z jednej strony to TYCSA (PSC), a nie MRT, jest odpowiedzialna za domniemany udział TYCSA S.L. w zachowaniach opisanych w zaskarżonej decyzji i z drugiej strony TYCSA S.L. nie była członkiem tej samej jednostki gospodarczej co GSW/TYCSA. W rezultacie MRT nie można przypisywać jakiejkolwiek odpowiedzialności za zachowanie TYCSA S.L. i TYCSA PSC.
– błędna ocena, zarówno pod względem faktycznym, jak i prawnym, zarzucanych skarżącej zachowań, ponieważ Komisja mylnie stwierdziła, że ogół porozumień i spotkań, które miały miejsce w różnych państwach członkowskich, stanowi jednolite i ciągłe naruszenie art. 101 TFUE. Ponadto wykazane porozumienia nie stanowią żadnego spójnego zbioru działań mających na celu osiągnięcie pojedynczego celu.
Tytułem ewentualnym skarżąca wnosi o uchylenie lub obniżenie grzywny z uwagi na naruszenie zasad proporcjonalności, uzasadnionych oczekiwań, niedziałania prawa wstecz i pewności prawa, zważywszy na to, że przy obliczaniu wysokości grzywny nie zastosowano wytycznych z 1998 r., nie uwzględniono określonych okoliczności łagodzących, dopuszczono się naruszenia prawa do obrony i nie dopełniono obowiązku uzasadnienia.