Sprawa T-421/08: Skarga wniesiona w dniu 29 września 2008 r. - Performing Right Society przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.313.42/3

Akt nienormatywny
Wersja od: 6 grudnia 2008 r.

Skarga wniesiona w dniu 29 września 2008 r. - Performing Right Society przeciwko Komisji

(Sprawa T-421/08)

(2008/C 313/78)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 6 grudnia 2008 r.)

Strony

Strona skarżąca: Performing Right Society (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci J. Rivas Andrés i M. Nissen)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 16 lipca 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE i art. 53 EOG (Sprawa COMP/C2/38.698 - CISAC) z powodu braku podania daty, w której naruszenie zostało zapoczątkowane i co za tym idzie, braku ustalenia czasu jego trwania;

– stwierdzenie nieważności art. 3 lub art. 4 ust. 2 decyzji Komisji z dnia 16 lipca 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE i art. 53 EOG (Sprawa COMP/C2/38.698 - CISAC);

– tytułem żądania ewentualnego stwierdzenie nieważności art. 3 lub art. 4 ust. 2 decyzji Komisji z dnia 16 lipca 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE i art. 53 EOG (Sprawa COMP/C2/38.698 - CISAC) w zakresie, w jakim odnosi się ona do strony skarżącej;

– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

W drodze niniejszej skargi skarżąca na podstawie art. 230 WE wnosi o stwierdzenie nieważności w całości lub częściowo decyzji Komisji C(2008) 3435 z dnia 16 lipca 2008 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 81 WE i art. 53 EOG (Sprawa COMP/C2/38.698 - CISAC).

W ramach pierwszego zarzutu skarżąca twierdzi, iż uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie zawiera argumentów pozwalających na stwierdzenie istnienia naruszenia odnoszącego się do któregokolwiek z następujących trzech sposobów używania: transmisji satelitarnej, retransmisji internetowej lub droga kablową. Z tego względu skarżąca wnosi, że Komisja nie dostarczyła dowodów odnoszących się do mającej jej zdaniem miejsce uzgodnionej praktyki obejmującej wszystkich członków CISAC z terytorium EOG i polegającej na ograniczeniu przez nich zakresów ich wzajemnych kompetencji do terytoriów państw, w których poszczególni członkowie maja siedzibę. Zdaniem skarżącej stanowi to błąd w ustaleniach oraz naruszenie art. 81 WE oraz art. 253 WE. Skarżąca twierdzi, że zachowania poszczególnych członków CISAC z terytorium EOG nie pokrywają się, na co wskazują wyjątki od podziału terytorialnego wspomniane także w samej zaskarżonej decyzji. Poza tym skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja narusza także art. 2 i art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1/2003(1) gdyż nie posiada ona odpowiedniego uzasadnienia ze względu na brak podania w niej daty początku naruszeń i co za tym idzie, czasu ich trwania, co w szczególności odnosi się do uzgodnionej praktyki.

W ramach drugiego zarzutu skarżąca twierdzi, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest błędne, jako że nie udowadnia, iż skarżąca brała udział w uzgodnionej praktyce, która miała mieć miejsce. Następnie zdaniem skarżącej jej zachowanie można wyjaśnić w inny rozsądny sposób aniżeli poprzez stwierdzenie istnienia uzgodnionej praktyki, a mianowicie, że dokonywała ona wyborów, które są korzystniejsze z handlowego punktu widzenia. Ponadto podnosi ona, że w zgodzie z utrwalonym orzecznictwem Komisja powinna była ustalić, czy wyznaczenie jednego lub więcej dodatkowych podmiotów zbiorowego zarządzania w celu umożliwienia rywalizacji zarówno z miejscowym podmiotem zbiorowego zarządzania, jak i z podmiotem bezpośrednio udzielającym licencji stanowi z punktu widzenia działalności gospodarczej jednostkowe zachowanie, które jest racjonalne.

W ramach trzeciego zarzutu podniesionego przez skarżącą środki prawne ustanowione przez art. 4 ust. 2 zaskarżonej decyzji prowadzą do niepewności prawnej, są nieuzasadnione, nie są niezbędne lub proporcjonalne dla celu zakończenia zarzucanego naruszenia.

W ramach czwartego zarzutu skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła jej prawo do bycia wysłuchaną poprzez niepoinformowanie jej o powodach braku akceptacji zaproponowanych zobowiązań.

______

(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. 2003, L 1 s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.