Sprawa T-413/20: Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2020 r. - Norddeutsche Landesbank - Girozentrale/SRB.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.271.54/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 sierpnia 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 lipca 2020 r. - Norddeutsche Landesbank - Girozentrale/SRB

(Sprawa T-413/20)

Język postępowania: niemiecki

(2020/C 271/69)

(Dz.U.UE C z dnia 17 sierpnia 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Norddeutsche Landesbank - Girozentrale (przedstawiciele: adwokaci D. Flore i J. Seitz)

Strona pozwana: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 15 kwietnia 2020 r. (SRB/ES/2020/24) wraz z załącznikiem w sprawie obliczenia składek ex ante do jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji za 2020 r. oraz szczegółów obliczenia, w zakresie, w jakim mają one znaczenie w odniesieniu do skarżącej, oraz

– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa do bycia wysłuchanym

– Pozwana zaniechała wysłuchania skarżącej przed wydaniem zaskarżonej decyzji, a tym samym naruszyła art. 41 ust. 1 i ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą").

2. Zarzut drugi dotyczący naruszenia przepisów proceduralnych

– Zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem ogólnych wymogów proceduralnych, które wynikają z art. 41 karty, art. 298 TFUE, ogólnych zasad prawa i regulaminu pozwanej.

– Między innymi skarżąca nie ma możliwości zweryfikowania, czy zaskarżona decyzja dochowała minimalnego czasu trwania przewidzianego dla postępowania pisemnego.

3. Zarzut trzeci dotyczący brakującego uzasadnienia zaskarżonej decyzji

– Zaskarżona decyzja nie zawiera wystarczającego uzasadnienia; w szczególności uzasadnienie nie zawiera odniesienia do konkretnego przypadku oraz przedstawienia głównych ustaleń w ramach proporcjonalności/swobodnego uznania.

– Obliczenie rocznej składki jest ponadto niezrozumiałe.

– Usunięcie braku w uzasadnieniu decyzją Bundesanstalt für Finanzdienstleistungsaufsicht (federalnej instytucji nadzoru usług finansowych) jest wykluczone ze względów prawnych i faktycznych.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia podstawowego prawa do skutecznej ochrony prawnej (art. 47 akapit pierwszy karty) z powodu braku możliwości kontroli zaskarżonej decyzji

– Brakujące uzasadnienie zaskarżonej decyzji znacząco utrudnia skarżącej kontrolę sądową. W tym zakresie skarżąca praktycznie nie ma możliwości zdecydowanego wypracowania podstaw skargi i zakwestionowania postaw wydania zaskarżonej decyzji.

– Pozwana narusza przy tym w szczególności zasadę postępowania kontradyktoryjnego, zgodnie z którą uczestnicy muszą mieć możliwość wyjaśnienia okoliczności faktycznych i prawnych, które są decydujące dla wyniku postępowania.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że zastosowanie wskaźnika instytucjonalnego systemu ochrony (IPS) z rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/63 ¹  narusza prawo wyższego rzędu

– Przy przyjęciu rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 jako aktu delegowanego w rozumieniu art. 290 TFUE Komisji nie przysługuje żaden zakres uznania, który prowadziłby do ograniczonej kontroli sądowej. To samo dotyczy stosowania rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 przez pozwaną.

– Przy stosowaniu wskaźnika IPS zignorowano znaczenie członkostwa skarżącej w instytucjonalnym systemie ochrony jako istotnym kryterium ustalania składek, w szczególności podział na trzy klasy i zaklasyfikowanie skarżącej do klasy o najwyższym profilu ryzyka było obarczone błędem co do prawa.

– Na podstawie art. 6 ust. 5 zdanie drugie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 pozwana powinna była również wziąć pod uwagę niskie prawdopodobieństwo likwidacji danej instytucji i związane z tym prawdopodobieństwo skorzystania z jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

– Pozwana naruszyła również zasadę proporcjonalności przy klasyfikacji i przydzielaniu współczynnika korygującego dla wskaźnika IPS.

6. Zarzut szósty dotyczący tego, że zastosowanie mnożnika korekty ryzyka rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 narusza prawo wyższego rzędu

– Zastosowanie przez pozwaną mnożnika korekty ryzyka, który należy określić zgodnie z krokiem 6 załącznika I i art. 9 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63, narusza wymóg orientacji według profilu ryzyka.

– Ustalenie mnożnika korekty ryzyka na poziomie odpowiednio 1,388146345995 i 1,384564814222 stanowi również naruszenie swobody przedsiębiorczości skarżącej, o której mowa w art. 16 karty.

7. Zarzut siódmy (pomocniczo) dotyczący tego, że art. 7 ust. 4 zdanie drugie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 narusza prawo wyższego rzędu

– Artykuł 7 ust. 4 zdanie drugie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 jest niezgodny z prawem, ponieważ dostosowanie wskaźnika IPS o wskaźnik ryzyka "działalność handlowa, ekspozycje pozabilansowe, instrumenty pochodne, stopień złożoności oraz możliwość restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji" zgodnie z art. 7 ust. 4 zdanie drugie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 narusza określony w art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady ²  wymóg spójności w ramach instytucjonalnego systemu ochrony, a tym samym prowadzi do nieuzasadnionego nierównego traktowania różnych instytucji będących członkami instytucjonalnego systemu ochrony.

– Artykuł 7 ust. 4 zdanie drugie rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/63 narusza także zasadę proporcjonalności ze względu na wielokrotne uwzględnienie wskaźników częściowego ryzyka wymienionych w art. 7 ust. 4 zdanie pierwsze lit. a) rozporządzenia delegowanego.

¹ Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/63 z dnia 21 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do składek ex ante wnoszonych na rzecz mechanizmów finansowania restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (Dz.U. 2015, L 11, s. 44).

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. 2013, L 176, s. 1).