Sprawa T-39/22: Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2022 r. - OA/Parlament

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.138.25/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 marca 2022 r.

Skarga wniesiona w dniu 19 stycznia 2022 r. - OA/Parlament

(Sprawa T-39/22)

Język postępowania: angielski

(2022/C 138/30)

(Dz.U.UE C z dnia 28 marca 2022 r.)

Strony

Strona skarżąca: OA (przedstawiciele: adwokaci G. Rossi i F. Regaldo)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- uznanie skargi za zasadną;

- stwierdzenie nieważności obu zaskarżonych decyzji, z wyjątkiem jej części drugiej, w której pozwany uwzględnił zarzuty skarżącego dotyczące wieku emerytalnego;

- stwierdzenie, że wysokość emerytury skarżącego powinna zostać obliczona na podstawie średniej wszystkich wynagrodzeń skarżącego otrzymanych przez wnioskodawcę w okresie od 24 czerwca 2010 r. do 31 marca 2021 r. (reguła proporcjonalności);

- stwierdzenie, że przy obliczaniu wysokości emerytury skarżącego należy uwzględnić również okres pracy w instytucji od 27 lipca 2004 r. do 1 lipca 2009 r.;

- na wypadek, gdyby Sąd nie uwzględnił żądań sformułowanych w pkt 2, 3 i 4 powyżej, zobowiązanie pozwanego do naprawienia szkody poniesionej przez skarżącego w kwocie określonej zgodnie z formułą, o której mowa w paragrafie 74 skargi lub w innej kwocie, którą Sąd uzna za słuszną i sprawiedliwą; oraz

- w każdym wypadku obciążenie pozwanego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżący podnosi osiem zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym w zaskarżonych decyzjach ustalono z góry pewne szczegółowe zasady obliczania wysokości uprawnień emerytalnych skarżącego, w związku z czym skarga jest dopuszczalna.

2. Zarzut drugi, zgodnie z którym w zaskarżonych decyzjach dokonano błędnej interpretacji orzecznictwa Trybunału dotyczącego dopuszczalności.

3. Zarzut trzeci, zgodnie z którym decyzja, o wydanie której wniósł skarżący, nie ma negatywnych skutków dla pozwanego, nawet w przypadku przyszłych zmian statusu zawodowego skarżącego.

4. Zarzut czwarty, zgodnie z którym okres służby pełnionejprzez skarżącego w latach 2004-2009 powinien zostać uznany za okres służby pełnionej w instytucji.

5. Zarzut piąty, zgodnie z którym ponowne ustalenie wieku emerytalnego powinno prowadzić do wskazania wieku 63 lat, bez uszczerbku dla możliwości odwołania się od przyszłej decyzji pozwanego.

6. Zarzut szósty, zgodnie z którym należy zastosować regułę proporcjonalności.

7. Zarzut siódmy, w ramach którego skarżący domaga się ewentualnego częściowego niestosowania art. 77 ust. 2 regulaminu pracowniczego, w związku z użyciem w nim słów "ostatniego" i "ostatniej", w celu naprawienia naruszeń zasad równości i proporcjonalności.

8. Zarzut ósmy, w ramach którego skarżący domaga odszkodowania.