Sprawa T-388/19: Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. - Puigdemont i Casamajó i Comín i Oliveres/Parlament.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.270.47

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 sierpnia 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 28 czerwca 2019 r. - Puigdemont i Casamajó i Comín i Oliveres/Parlament

(Sprawa T-388/19)

Język postępowania: angielski

(2019/C 270/49)

(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Carles Puigdemont i Casamajó (Waterloo, Belgia); Antoni Comín i Oliveres (Waterloo) (przedstawiciele: adwokat P. Bekaert, B. Emmerson QC, adwokaci G. Boye i S. Bekaert)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu odmawiającej skarżącym dostępu do specjalnej służby recepcyjnej utworzonej dla wybranych posłów do Parlamentu Europejskiego oraz instrukcji Przewodniczącego Parlamentu z dnia 29 maja 2019 r., która uniemożliwiła im złożenie pisemnego oświadczenia wymaganego na podstawie art. 3 ust. 2 regulaminu Parlamentu Europejskiego;

- stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu, potwierdzonej pismem Przewodniczącego Parlamentu z dnia 27 czerwca 2019 r. bez podstawy prawnej, o nieuwzględnieniu ogłoszonych oficjalnie przez Hiszpanię wyników wyborów do Parlamentu Europejskiego z dnia 26 maja 2019 r. oraz późniejszej decyzji o uwzględnieniu innej i niepełnej listy posłów wyłonionych w wyborach, przekazanej w dniu 17 czerwca 2019 r. przez władze hiszpańskie, która nie obejmuje skarżących;

- stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu o uznaniu komunikatu hiszpańskiej komisji wyborczej z dnia 20 czerwca 2019 r. za równoznaczny z pozbawieniem skuteczności poświadczenia o uzyskaniu przez skarżących wyboru do Parlamentu Europejskiego, które stanowi niezgodne z prawem stwierdzenie wakatu, a tym samym narusza z winy Parlamentu art. 13 aktu wyborczego z 1976 r.;

- stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu, potwierdzonej pismem Przewodniczącego Parlamentu z dnia 27 czerwca 2019 r. bez podstawy prawnej, odmawiającej zagwarantowania skarżącym, zgodnie z art. 3 ust. 2 regulaminu Parlamentu Europejskiego, prawa do zasiadania w Parlamencie i w jego organach oraz do korzystania z pełni związanych z tym praw od dnia pierwszego posiedzenia do czasu wydania orzeczenia w sprawie sporów wniesionych zarówno do Parlamentu, jak i do hiszpańskich organów sądowych;

- stwierdzenie nieważności decyzji Przewodniczącego Parlamentu, potwierdzonej pismem Przewodniczącego Parlamentu z dnia 27 czerwca 2019 r. bez podstawy prawnej, odmawiającej skarżącym prawa do korzystania z przywilejów i immunitetów na podstawie art. 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, zgodnie z art. 8 regulaminu Parlamentu Europejskiego;

- obciążenie strony pozwanej wszystkimi kosztami postępowania i zasądzenie od strony pozwanej, na podstawie art. 340 akapit drugi TFUE, odszkodowania za poniesioną szkodę: utratę miesięcznego wynagrodzenia należnego posłom do Parlamentu Europejskiego oraz symbolicznego 1 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy dotyczący tego, że decyzja Parlamentu odmawiająca skarżącym dostępu do specjalnej służby recepcyjne j utworzonej dla nowo wybranych posłów do Parlamentu Europejskiego oraz instrukcja Przewodniczącego Parlamentu z dni a 29 maja 2019 r. naruszają art. 20, 21 i art. 39 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej "kartą").

2. Zarzut drugi dotyczący tego, że decyzja Parlamentu o nieuwzględnieniu ogłoszonych oficjalnie przez Hiszpanię wyników wyborów do Parlamentu Europejskiego z dnia 26 maja 2019 r. oraz późniejszej decyzji o uwzględnieniu innej i niepełnej listy posłów wyłonionych w dniu 20 czerwca 2019 r. przekazanej przez władze hiszpańskie, która nie obejmuje skarżących, narusza art. 12 aktu wyborczego z 1976 r. i art. 3 ust. 2 decyzji Rady Europejskiej 2018/937 ¹  w związku z art. 39 ust. 2 karty, art. 10 ust. 1 i 2 TUE, art. 14 ust. 2 i 3 TUE oraz art. 1 ust. 3 aktu wyborczego z 1976 r.

3. Zarzut trzeci dotyczący tego, że decyzja Parlamentu o uznaniu komunikatu hiszpańskiej komisji wyborczej z dnia 20 czerwca 2019 r. za równoznaczny z pozbawieniem skuteczności poświadczenia o uzyskaniu przez skarżących wyboru do Parlamentu Europejskiego stanowi niezgodne z prawem stwierdzenie wakatu, które narusza z winy Parlamentu art. 13 aktu wyborczego z 1976 r, a tym samym narusza art. 6 ust. 2, art. 8 i 13 aktu wyborczego z 1976 r. w związku z art. 39 ust. 2 karty, art. 10 ust. 1 i 2 TUE, art. 14 ust. 2 i 3 TUE oraz art. 1 ust. 3 aktu wyborczego z 1976 r.

4. Zarzut czwarty dotyczący tego, że decyzja Parlamentu odmawiająca zagwarantowania skarżącym, zgodnie z art. 3 ust. 2 regulaminu Parlamentu Europejskiego, prawa do zasiadania w Parlamencie i w jego organach oraz do korzystania z pełni związanych z tym praw od dnia pierwszego posiedzenia do czasu wydania orzeczenia w sprawie sporów wniesionych zarówno d o Parlamentu, jak i hiszpańskich organów sądowych narusza art. 3 ust. 2 regulaminu Parlamentu Europejskiego oraz art. 5 ust. 1 i art. 12 aktu wyborczego z 1976 r. w związku z art. 39 ust. 2 karty, art. 10 ust. 1 i 2 TUE, art. 14 ust. 2 i 3 TUE oraz art. 1 ust. 3 aktu wyborczego z 1976 r.

5. Zarzut piąty dotyczący tego, że decyzja Przewodniczącego Parlamentu odmawiająca skarżącym prawa do korzystania z przywilejów i immunitetów na podstawie art. 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej narusza art. 5 ust. 2 regulaminu Parlamentu Europejskiego, art. 6 ust. 2 aktu wyborczego z 1976 r. i art. 9 wspomnianego protokołu w związku z art. 39 ust. 2 karty, art. 10 ust. 1 i 2 TUE, art. 14 ust. 2 i 3 TUE oraz art. 1 ust. 3 aktu wyborczego z 1976 r.

¹ Decyzja Rady Europejskiej (UE) 2018/937 z dnia 28 czerwca 2018 r. ustanawiająca skład Parlamentu Europejskiego (Dz.U. 2018, L 165I, s. 1).