Sprawa T-385/07: Skarga wniesiona w dniu 4 października 2007 r. - FIFA przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.315.41/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 grudnia 2007 r.

Skarga wniesiona w dniu 4 października 2007 r. - FIFA przeciwko Komisji

(Sprawa T-385/07)

(2007/C 315/77)

(Dz.U.UE C z dnia 22 grudnia 2007 r.)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Fédération Internationale de Football Association (FIFA) (przedstawiciele: R. Denton, E. Batchelor i F. Young, solicitors)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności decyzji, w szczególności jej art. 1 i 2;

– obciążenie Komisji jej własnymi kosztami postępowania oraz kosztami poniesionymi przez FIFA w związku z postępowaniem.

Zarzuty i główne argumenty

Na podstawie art. 3a dyrektywy Rady 89/552/EWG⁽¹⁾ każde państwo członkowskie może sporządzić wykaz wydarzeń sportowych lub innego rodzaju, które uznaje się za wydarzenia "mające doniosłe znaczenie dla społeczeństwa". Wydarzenia wymienione w wykazie nie mogą być przedmiotem transmisji na prawach wyłączności, które pozbawiają znaczną część widowni w państwach członkowskich możliwości oglądania tych wydarzeń w bezpośrednim przekazie lub w retransmisji w ogólnie dostępnej telewizji.

Strona skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2007/479/WE z dnia 25 czerwca 2007 r.⁽²⁾, na mocy której Komisja uznała, że wykaz sporządzony przez Belgię stosownie do art. 3a ust. 1 dyrektywy Rady 89/552/EWG był zgodny z prawem wspólnotowym.

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podnosi, że belgijski wykaz ogranicza swobodę świadczenia usług w związku z pozbawieniem strony skarżącej możliwości udzielania koncesji zagranicznym nadawcom wyłącznych praw do bezpośredniej transmisji pucharu świata FIFA w odniesieniu do rynku belgijskiego, i że zawarcie w wykazie wszystkich meczy rozgrywanych w ramach pucharu świata FIFA, bez względu na ich popularność, nie jest uzasadnione ani proporcjonalne, ani konieczne.

Ponadto strona skarżąca twierdzi, że belgijski wykaz ogranicza swobodę przedsiębiorczości w związku z pozbawieniem strony skarżącej możliwości udzielania koncesji nowym podmiotom, które chciałyby skorzystać z premiowych transmisji sportowych celem prowadzenia działalności na rynku belgijskim.

Ponadto strona skarżąca utrzymuje, że belgijski wykaz narusza prawo własności strony skarżącej w związku z pozbawieniem jej wyłączności w odniesieniu do praw do transmisji, uznanych według strony skarżącej przez prawo wspólnotowe za istotę ochrony własności intelektualnej.

Wreszcie strona skarżąca twierdzi, że sprzecznie z art. 3a ust. 1 dyrektywy Rady 89/552/EWG, wykaz belgijski nie został sporządzony w jawny i przejrzysty sposób.

______

⁽¹⁾ Dyrektywa Rady 89/552/EWG z dnia 3 października 1989 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej (Dz. U. 1989 L 298, str. 23).

⁽²⁾ Decyzja Komisji 2007/479/WE z dnia 25 czerwca 2007 r. w sprawie zgodności z prawem wspólnotowym środków przyjętych przez Belgię na mocy art. 3a ust. 1 dyrektywy Rady 89/552/EWG w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej (Dz. U. 2007 L 180, str. 24).