Sprawa T-37/20: Skarga wniesiona w dniu 22 stycznia 2020 r. - Zjednoczone Królestwo / Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.95.38

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 marca 2020 r.

Skarga wniesiona w dniu 22 stycznia 2020 r. - Zjednoczone Królestwo / Komisja

(Sprawa T-37/20)

Język postępowania: angielski

(2020/C 95/48)

(Dz.U.UE C z dnia 23 marca 2020 r.)

Strony

Strona skarżąca: Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: Z. Lavery, Agent i T. Buley, Barrister)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

– stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2019/1835 ¹  w zakresie, w jakim wyłącza ona z finansowania przez Unię Europejską niektóre wydatki poniesione przez akredytowane agencje płatnicze Zjednoczonego Królestwa z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) i Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), z powodu niedociągnięć w definicji rolnika aktywnego zawodowo - przedsiębiorstw powiązanych.

– obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez Zjednoczone Królestwo.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi jedyny zarzut dotyczący błędnej wykładni art. 9 ust. 2 A [akapit pierwszy]

rozporządzenia nr 1307/2013 ² .

Na poparcie tego zarzutu Zjednoczone Królestwo przedstawia siedem argumentów.

– Po pierwsze, Komisja popełniła błąd przy wykładni brzmienia art. 9 ust. 2 A [akapit pierwszy]. Nie wyklucza on zapłaty na rzecz wnioskodawcy z tego tylko powodu, że należy on do większej grupy spółek, której niektórzy członkowie podejmują działalność znajdującą się na liście negatywnej.

– Po drugie, strona skarżąca podnosi, że z brzmienia tego przepisu nie może wynikać znaczenie, jaki przypisuje mu Komisja. Z syntaktycznego punktu widzenia jest oczywiste, że zakazane jest, aby grupa sama prowadziła daną działalność. Warunek ten nie jest spełniony, jeśli wnioskującym o bezpośrednią płatność jest spółka, która (sama) spełnia definicję rolnika zawartą w art. 4 ust. 1 lit a), ale nie prowadzi (sama) danej działalności.

– Po trzecie, wykładnię dokonaną przez Zjednoczona Królestwo potwierdza okoliczność, że brzmienie art. 9 ust. 2 A [akapit pierwszy] jest odzwierciedleniem brzmienia art. 4 ust. 1 lit. a), definiującego pojęcie "rolnika". "Rolnik" może oznaczać albo (i) pojedynczą osobę, fizyczną lub prawną, prowadzącą działalność rolniczą, albo (ii) takich osób. W tym drugim przypadku pojedynczy "rolnik" w rozumieniu art. 4 ust. a) lit. a) będzie oznaczał zespół osób fizycznych lub prawnych. Wyrażenia tego nie należy rozumieć jako wprowadzające element "podmiotów powiązanych" do art. 4 ust. 1 lit. a), a zatem nie należy nadawać takiego znaczenia art. 9 ust. 2 [A] [akapit pierwszy].

– Po czwarte, wyrażenie "grup[a] osób fizycznych lub prawnych" pojawia się w innych miejscach rozporządzenia, ale Komisja nie wydaje się interpretować go w sposób spójny z dokonywana przez siebie wykładnią art. 9 ust. 2 [A] [akapit pierwszy]. Zjednoczone Królestwo podnosi, że podstawowe wyrażenie powinno być niewątpliwie interpretowane w sposób jednolity w całym rozporządzeniu nr 1307/13.

– Po piąte, Zjednoczone Królestwo podnosi także, że istnieje inny problem językowy z wykładnią przyjętą przez Komisję. Odniesienie do osoby "fizycznej" w przedmiotowym wyrażeniu jest redundantne. W istocie wystarczyłoby odniesienie wyłącznie do "grupy osób prawnych". Osoba fizyczna nie może nigdy należeć do innej osoby fizycznej lub prawnej ani nie może być powiązana z inną taką osobą w sposób, w jaki jedna spółka może być powiązana z drugą.

– Po szóste, szersze względy celowościowe lub teleologiczne przemawiają za stanowiskiem Zjednoczonego Królestwa i podważają stanowisko Komisji. W istocie motyw 10 wskazuje, że płatności bezpośrednie nie powinny być przyznawane "niektórym osobom fizycznym i prawnym, chyba że mogą one udowodnić, iż ich działalność rolnicza nie ma charakteru marginalnego" Takie podejście jest całkowicie zgodne z dokonywaną przez Zjednoczone Królestwo wykładnią art. 9 ust. 2 A [akapit pierwszy] i sprzeczne z wykładnia dokonywana przez Komisję.

– Wreszcie, art. 9 ust. 2 C[akapit trzecie] pozwala na odstępstwo od zakazu zawartego w art. 9 ust. 2 A [akapit pierwszy], jeżeli wnioskodawca (osoba lub grupa osób) wchodzi w zakres pkt a) - c). Jeżeli wnioskodawcy mogą udowodnić, że ich działalność rolnicza nie ma charakteru "marginalnego", wchodzą w zakres pkt b). Jest zatem jasne, że intencją prawodawcy nie było wykluczenie płatności na rzecz osób zajmujących się działalnością z negatywnej listy co do zasady.

¹ Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1835 z dnia 30 października 2019 r. wyłączająca z finansowania Unii Europejskiej niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U 2019 L 279, s. 98).

² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.U 2013 L 347, s. 608).