Sprawa T-365/13: Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2013 r. - Republika Litewska przeciwko Komisji Europejskiej.
Dz.U.UE.C.2013.284.3
Akt nienormatywny(Sprawa T-365/13)
(2013/C 284/03)
Język postępowania: litewski
(Dz.U.UE C z dnia 28 września 2013 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Litewska (przedstawiciele: D. Kriaučiūnas i R. Krasuckaitė)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.
W swym pierwszym zarzucie skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła w zaskarżonej decyzji art. 10 i 15 rozporządzenia (WE) nr 1975/2006 1 oraz art. 48 rozporządzenia (WE) nr 1974/2006 2 ze względu na to, iż, ustanawiając w przypadku odpowiedniego charakteru kryterium (obsada zwierząt) wymóg przeprowadzenia zbytecznej kontroli (kontroli na miejscu) w odniesieniu do środka wspierającego stosowanego z tytułu naturalnych utrudnień, instytucja ta nie uwzględniła przysługujących państwom członkowskim potwierdzonych w ww. przepisach uprawnień dyskrecjonalnych do samodzielnego określenia metod przeprowadzania kontroli i stosowanych w ich ramach kryteriów; nie wzięła ona również pod uwagę oświadczeń złożonych przez władze litewskie w przedmiocie skuteczności wybranej metody kontroli.
W ramach drugiego zarzutu skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 3 oraz zasadę proporcjonalności ze względu na to, iż, pomimo tego, że nie dowiodła ona istnienia jakiegokolwiek istotnego ryzyka dla Funduszu, zastosowała ona w bezzasadny sposób wynoszącą 5 % korektę finansową opierając się na ewidentnie niewłaściwym kryterium obsady zwierząt. Zgodnie z wymogami określonym w art. 31 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1290/2005 Komisja winna była zastosować korekty finansowe proporcjonalnie do wykazanych naruszeń i zaistniałego ryzyka dla budżetu Unii Europejskiej. Zdaniem skarżącej korekta zastosowana w zaskarżonej decyzji wychodzi poza to, co jest właściwe i konieczne do tego, aby chronić interes budżetowy Unii Europejskiej.
W trzecim zarzucie skarżąca wskazuje, że Komisja, przyjmując błędną wykładnię art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1975/2006 i art. 48 ust.1 rozporządzenia (WE) nr 1974/2006 oraz naruszając art. 29 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 4 , zastosowała w bezzasadny sposób wynoszącą 2 % korektę finansową opierając się na tym, iż podczas kontroli na miejscu mającej na celu sprawdzenie tego, czy spełnione zostały wszystkie wymogi, nie sprawdzono 100 % wszystkich działek.
W czwartym zarzucie skarżąca twierdzi, że przyjmując zaskarżoną decyzję Komisja naruszyła art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1975/2006 ze względu na to, iż, proponując zastosowanie nieskutecznej kontroli użycia nawozów (kontroli administracyjnej), instytucja ta nie uwzględniła przysługujących państwom członkowskim i potwierdzonych w ww. przepisie uprawnień dyskrecjonalnych do samodzielnego określenia metod przeprowadzania kontroli i stosowanych w ich ramach kryteriów; nie wzięła ona również pod uwagę oświadczeń złożonych przez władze litewskie w przedmiocie skuteczności wybranej metody kontroli (metody wizualnej).
W piątym motywie skarżąca wskazuje, że Komisja naruszyła art. 31 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005 oraz zasadę proporcjonalności ze względu na to, iż, pomimo tego, że nie dowiodła ona istnienia jakiegokolwiek istotnego ryzyka dla Funduszu, zastosowała ona w bezzasadny sposób wynoszącą 5 % korektę finansową opierając się na ewidentnie niewłaściwym kryterium użycia nawozów. Zgodnie z wymogami określonym w art. 31 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1290/2005 Komisja winna była zastosować korekty finansowe proporcjonalnie do wykazanych naruszeń i zaistniałego ryzyka dla budżetu Unii Europejskiej. Zdaniem skarżącej korekta zastosowana w zaskarżonej decyzji wychodzi poza to, co jest właściwe i konieczne do tego, aby chronić interes budżetowy Unii Europejskiej.