Sprawa T-361/19: Skarga wniesiona w dniu 16 czerwca 2019 r. - CF/Parlament.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.263.61

Akt nienormatywny

Wersja od: 5 sierpnia 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 16 czerwca 2019 r. - CF/Parlament

(Sprawa T-361/19)

Język postępowania: francuski

(2019/C 263/67)

(Dz.U.UE C z dnia 5 sierpnia 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: CF (przedstawiciel: adwokat A. Daoût)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji;

- zasądzenie odszkodowania za szkody finansowe i zadośćuczynienia za krzywdę spowodowane zaskarżonymi decyzjami lub zasądzenie na rzecz skarżącej tymczasowej kwoty 50 000 EUR;

- obciążenie Parlamentu Europejskiego całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi o stwierdzenie nieważności dwóch decyzji Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2019 r. uznających skarżącą za winną mobbingu wobec byłej akredytowanej asystentki parlamentarnej i nakładających na skarżącą karę nagany skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia definicji prawnej molestowania zawartej w art. 12a Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej ze względu na to, że przewodniczący Parlamentu nie uwzględnił elementów składających się na pojęcie mobbingu ustanowione przez prawo i orzecznictwo.

2. Zarzut drugi dotyczący braku uzasadnienia zaskarżonego aktu. Skarżąca podnosi, że Przewodniczący Parlamentu uzasadni a swoją pierwszą decyzję na podstawie niepełnego sprawozdania komitetu doradczego oraz że jego druga decyzja nie spełni a kryteriów określonych w art. 166 Regulaminu Parlamentu Europejskiego.

3. Zarzut trzeci dotyczący naruszenia prawa do dobrej administracji i prawa do obrony. Zdaniem skarżącej administracja naruszyła obowiązek staranności, zasadę rozsądnego terminu, zasady poufności dochodzenia, prawo do obrony, domniemani e niewinności i prawo dostępu do akt dyscyplinarnych.

4. Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady pewności prawa i niedziałania wstecz środków przymusu, ponieważ Przewodniczący Parlamentu i komitet doradczy stosowali przepisy egzekucyjne w odniesieniu do okoliczności faktycznych, które wystąpiły przed ich przyjęciem.

Skarżąca żąda ponadto naprawienia doznanej krzywdy i poniesionej szkody finansowej. Podnosi ona, że sposób, w jaki przeprowadzono dochodzenie, zaszkodził jej reputacji i spowodował utratę możliwości kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego.