Sprawa T-354/15: Skarga wniesiona w dniu 2 lipca 2015 r. - Allergopharma/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.328.11

Akt nieoceniany

Wersja od: 5 października 2015 r.

Skarga wniesiona w dniu 2 lipca 2015 r. - Allergopharma/Komisja

(Sprawa T-354/15)

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 328/10)

(Dz.U.UE C z dnia 5 października 2015 r.)

Strony

Strona skarżąca: Allergopharma GmbH & Co. KG (Reinbek, Niemcy) (przedstawiciele: adwokaci T. Müller-Ibold i F.-C. Laprévote)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 27 marca 2015 r. w sprawie pomocy państwa wdrożonej przez Niemcy na rzecz niemieckich przedsiębiorstw farmaceutycznych znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej w postaci zwolnienia z obowiązkowych rabatów (SA.34881) (2013/C) (ex 2013/NN) (ex 2012/CP);

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1. Zarzut pierwszy: naruszenie prawa, naruszenie traktatu orz naruszenie zasad niedyskryminacji i ochrony uzasadnionych oczekiwań w efekcie nieuwzględnienia wytycznych w sprawie ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw ¹

- W ramach zarzutu pierwszego strona skarżąca podnosi, że decyzja narusza ogólne zasady równego traktowania i ochrony uzasadnionych oczekiwań, a nadto dopuszczono się w niej naruszenia prawa, polegającego na niedozwolonym odstąpieniu od wiążących wytycznych w sprawie ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, chociaż możliwość takiego odstąpienia nie została przewidziana w treści tych wytycznych. Przedstawione uzasadnienie twierdzenia, że zwolnienia nie mają na celu sztucznego utrzymywania na rynku nierentownych przedsiębiorstw jest błędne, gdyż i) jest oparte na rozróżnieniu między przedsiębiorstwami rentownymi i nierentownymi, którego w wytycznych nie dokonano, oraz ii) przyjęta przez Komisję interpretacja pojęcia rentowności jest niezgodna z podstawowymi zasadami prawa w dziedzinie pomocy państwa.

2. Zarzut drugi: naruszenie prawa, błędne ustalenia dotyczące okoliczności faktycznych, i oczywisty błąd w ocenie przy stosowaniu art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE

- W ramach zarzutu drugiego strona skarżąca twierdzi, że nawet przy założeniu, iż Komisja może oceniać zwolnienia bezpośrednio na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, decyzja obarczona jest szeregiem naruszeń prawa i oczywistymi błędami w ocenie, gdyż nie został w niej jasno określony cel pomocy, a tym samym nie wyjaśniono, dlaczego pomoc jest niezbędna do osiągnięcia jej celów. Zdaniem strony skarżącej Komisja w szczególności nie wzięła pod uwagę okoliczności, że zatwierdzona pomoc operacyjna dla przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji w świetle orzecznictwa zasadniczo nie umożliwia osiągniecia celów leżących we wspólnym interesie i że zwolnienia są pozbawione jakiegokolwiek skutku zachęcającego.

3. Zarzut trzeci: naruszenie podstawowych gwarancji proceduralnych oraz prawa do przesłuchania

- W zarzucie trzecim strona skarżąca utrzymuje, że zaskarżona decyzja znacznie wykracza poza wyjaśnienie pytań podniesionych w decyzji wstępnej, a tym samym zarusza prawo do przesłuchania oraz gwarancje proceduralne wynikające z art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 ² . Po pierwsze, w zaskarżonej decyzji uznano, że nie należy oceniać środka pomocy na podstawie wytycznych w sprawie ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw, podczas gdy w decyzji wstępnej podkreślono, że jest to "jedyna podstawa prawna dla oceny zgodności z rynkiem wewnętrznym". Po drugie, w zaskarżonej decyzji uznano, że w wyjątkowych sytuacjach można oceniać zgodność pomocy bezpośrednio na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, chociaż w decyzji wstępnej w ogóle nie wspomniano o istnieniu takiej możliwości. W efekcie strona skarżąca została pozbawiona możliwości wypowiedzenia się w przedmiocie tych zagadnień, które ostatecznie okazały się decydujące dla Komisji.

4. Zarzut czwarty: naruszenie obowiązku uzasadnienia

- W zarzucie czwartym strona skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja jest obarczona poważnymi brakami uzasadnienia, gdyż Komisja nie przedstawiła w niej zrozumiałych wyjaśnień w odniesieniu do licznych kwestii. W szczególności decyzja ta nie zawiera zrozumiałego uzasadnienia i) w odniesieniu do zastosowania odstępstwa przewidzianego w art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE, ani ii) w odniesieniu do nadzwyczajnych okoliczności, które uzasadniałyby zatwierdzenie pomocy operacyjnej takiej jak ta, o której mowa w niniejszej sprawie.

¹ Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz.U. 2004, C 244, s. 2).

² Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz.U. L 83, s. 1).