Sprawa T-353/10: Skarga wniesiona w dniu 31 sierpnia 2010 r. - Lito Maieftiko Gynaikologiko kai Cheirourgiko Kentro przeciwko Komisji.
Dz.U.UE.C.2010.288.55/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-353/10)
(2010/C 288/102)
Język postępowania: grecki
(Dz.U.UE C z dnia 23 października 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Lito Maieftiko Gynaikologiko kai Cheirourgiko Kentro A.E (Ateny, Grecja) (przedstawiciel: adwokat E. Tzannini)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Skarżący wnosi do Sądu o:
– uwzględnienie niniejszej skargi;
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej noty obciążającej;
– uwzględnienie jego argumentów, jeżeli Sąd uważa, że kwoty wskazane w piśmie z dnia 5 listopada 2009 r. powinny zostać zwrócone;
– stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu także w części dotyczącej trzeciej raty, która nie została wypłacona;
– potrącenie kwot ewentualnie podlegających zwrotowi ze wspomnianą, nigdy niewypłaconą, trzecią ratą, która pozostaje w zawieszeniu od pięciu lat;
– uznanie niniejszej skargi jako zdarzenia, które przerywa bieg terminu przedawnienia prawa do wypłaty trzeciej raty;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji wynikającej z noty obciążającej z dnia 22 lipca 2010 r., nr 3241007362, dotyczącej udziału skarżącego w programie badawczym DICOEMS nr 507760 oraz dostosowania się do wyników audytu finansowego nr 09-BA74-028.
Na poparcie swoich argumentów skarżący wysuwa następujące zarzuty:
– naruszenie ogólnej zasady prawa, zgodnie z którą niekorzystny akt musi zawierać uzasadnienie, aby można było zbadać jego zgodność z prawem, jako że zaskarżona nota obciążająca nie zawiera żadnego uzasadnienia;
– błędną ocenę okoliczności faktycznych, jako że pozwana nie uwzględniła środków dowodowych, a w szczególności timesheets, które skarżący przedłożył wraz ze swoim pismem z dnia 5 listopada 2009 r.;
– naruszenie prawa i brak w uzasadnieniu, gdyż pozwana nie uwzględniła argumentów faktycznych skarżącego i odrzuciła je samowolnie i bez uzasadnienia;
– naruszenie zasady dobrej wiary i ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ niezgodnie z prawem pozwana nie wypłaciła skarżącemu ostatniej raty programu i zniweczyła całą jego pracę badawczą pięć lat po zamknięciu programu.