Sprawa T-350/23: Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2023 r. - Kargins/Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.338.30

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 września 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 26 czerwca 2023 r. - Kargins/Komisja

(Sprawa T-350/23)

Język postępowania: angielski

(2023/C 338/40)

(Dz.U.UE C z dnia 25 września 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: Rems Kargins (Ryga, Łotwa) (przedstawiciel: O. Behrends, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie, że strona pozwana jest odpowiedzialna za szkodę wyrządzoną stronie skarżącej w wyniku ingerencji strony pozwanej w krajowe postępowanie sądowe;

- zobowiązanie strony pozwanej do wypłacenia stronie skarżącej odszkodowania za tę szkodę;

- ustalenie, że szkoda majątkowa wynosi co najmniej 15 028 841,93 EUR plus odsetki w wysokości 12 % rocznie należne od dnia 23 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty pełnej kwoty, oraz

- obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty, w tym zarzut niezgodności z prawem.

1. Zarzut pierwszy dotyczący popełnienia przez Komisję wystarczająco istotnego naruszenia zasady państwa prawa, która ma na celu przyznawanie praw jednostkom.

- Według strony skarżącej Komisja zaingerowała w postępowanie na szczeblu krajowym, działając niezgodnie z art. 29 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 ¹ . Artykuł 29 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 naruszono z następujących powodów: Komisja nie działała z własnej inicjatywy, ale na wniosek strony postępowania i zainteresowanego państwa członkowskiego oraz po przeprowadzeniu z nimi rozmów. Komisja nie była bezstronna, nie zachowała też obiektywnego i neutralnego podejścia. Działanie Komisji nie miało na celu zapewnienia spójnego stosowania art. 107 ust. 1 ani art. 108 TFUE. Komisja wyjaśniła jedynie sądom krajowym, że brak zmiany wyniku postępowania może mieć negatywne konsekwencje dla Łotwy i doprowadzić do podjęcia przez tę instytucję niekorzystnych działań.

- Komisja działała bez właściwej podstawy prawnej, ze względu na niezgodność z prawem art. 29 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589. Strona skarżąca podnosi, że art. 29 ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 jest niezgodny z prawem, ponieważ nie ma on wystarczającej podstawy prawnej, jest niespójny z art. 267 TFUE i z art. 108 ust. 2 akapit drugi TFUE oraz pozbawiony wystarczających gwarancji materialnoprawnych i proceduralnych. W każdym wypadku jest on niezgodny z prawem, jeśli interpretuje się go w ten sposób, że dopuszcza on ingerencję w postępowanie taką jak ta, która miała miejsce w niniejszej sprawie.

- Co więcej, Komisja naruszyła prawo strony skarżącej wywodzone z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

2. Zarzut drugi oparty na twierdzeniu, że strona skarżąca poniosła szkodę w kwocie 15 028 841,93 EUR powiększonej o odsetki w wysokości 12 % rocznie należne od dnia 23 czerwca 2016 r., co odpowiada kwocie, jaką strona skarżąca otrzymałaby na mocy nakazów sądowych, gdyby Komisja nie zaingerowała w przebieg postępowania.

3. Zarzut trzeci oparty na twierdzeniu, że istnieje związek przyczynowy między niewłaściwą ingerencją komisji a okolicznością, że w wyniku tej ingerencji sądy krajowe zasadniczo zmieniły swe podejście, mimo że już dwie instancje sądów krajowych wydały wcześniej rozstrzygnięcia na korzyść strony skarżącej.

¹ Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (tekst jednolity) (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).