Sprawa T-348/04: Skarga wniesiona dnia 20 sierpnia 2004 r. przez Société Internationale de Diffusion et d'Édition przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2004.262.57/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-348/04)
(2004/C 262/105)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 23 października 2004 r.)
Dnia 20 sierpnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Société Internationale de Diffusion et d'Édition, z siedzibą w Vitry-sur-Seine (Francja), reprezentowaną przez Nicole Coutrelis i Valérie Giacobbo, adwokatów, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności art. 1 ostatnie zdanie decyzji Komisji z dnia 20 kwietnia 2004 r. w sprawie przyznania przez Francję pomocy na rzecz Coopérative d'Exportation du Livre Français (CELF);
– ponadto, o stwierdzenie nieważności art. 1 ostatnie zdanie powołanej wyżej decyzji, w części uznającej za zgodną ze wspólnym rynkiem pomoc udzieloną przed 1994 r. lub, alternatywnie, przed 1997 r. lub 1999 r.;
– ponadto, o stwierdzenie nieważności art. 1 ostatnie zdanie powołanej wyżej decyzji, w części uznającej za zgodną ze wspólnym rynkiem pomoc udzieloną przed dniem 1 listopada 1993 r.;
– obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa w eksporcie książek w języku francuskim. W 1992 r. wniosła do Komisji skargę w związku z pomocą wypłaconą przez rząd francuski od roku 1977 na rzecz Coopérative d'Exportation du Livre Français (CELF). Na skutek powyższej skargi Komisja wydała decyzje. Następnie, wyrokami z dnia 18 września 1995 r. w sprawie T-49/93 oraz z dnia 28 lutego 2002 r. w sprawie T-155/98 stwierdzono nieważność tych decyzji. Na skutek ostatniego z powołanych wyroków Komisja wydała trzecią decyzję, która jest przedmiotem niniejszej skargi.
Skarżąca twierdzi przede wszystkim, że rynek pośrednictwa w eksporcie charakteryzuje się licznymi specyficznymi cechami, które nie zostały wzięte pod uwagę w treści zaskarżonej decyzji. Skarżąca podnosi również, że zawarty w decyzji opis pomocy jest błędny, z uwagi na to, że - zdaniem skarżącej - chodzi o pomoc indywidualną, nie zaś o system pomocy, co więcej, podnosi ona, że pomoc jest przyznawana w sposób dyskryminujący i że kryterium wypłaty pomocy, to jest obsługa niewielkich zamówień, jest sztuczne.
Na poparcie swojej skargi skarżąca zarzuca decyzji brak podstaw prawnych w zakresie, w jakim uznaje ona, że pomoc przyznana za okres przed dniem 1 listopada 1993 r. jest zgodna ze wspólnym rynkiem jako pomoc przeznaczona na wspieranie kultury na podstawie art. 87 ust. 3 lit. d) WE. Zdaniem skarżącej, przepis ten wprowadzony został na mocy Traktatu o Unii Europejskiej, zatem nie mógł służyć jako podstawa prawna do uznania za zgodną ze wspólnym rynkiem pomocy przyznanej przed dniem wejścia w życie tego Traktatu, tj. dniem 1 listopada 1993 r.
Skarżąca zarzuca ponadto naruszenie art. 88 ust. 3 WE w zakresie, w jakim Komisja oparła swoją decyzję na danych, które są późniejsze w stosunku do wejścia pomocy w życie. Zdaniem skarżącej, przedmiotowa decyzja niemalże pozwala Państwu Członkowskiemu na określanie zmiennych kryteriów w ponad dziesięcioletnim przedziale czasowym, faworyzując w ten sposób pozycję Państwa Członkowskiego, które nie stosowało się do wymogu informowania Komisji, naruszając art. 88 ust. 3 WE.
Wreszcie, skarżąca podnosi zarzut naruszenia art. 87 ust. 3 lit. d) WE. Zdaniem skarżącej Komisja uznała pomoc za zgodną ze wspólnym rynkiem na podstawie kryteriów oceny odnoszących się do oceny otwartego systemu pomocy, podczas gdy przedmiotowa pomoc jest pomocą indywidualną wypłaconą jednemu podmiotowi. Ponadto, skarżąca twierdzi, że analiza danych księgowych CELF wykazuje, że przyznana pomoc nie ma żadnego związku z obsługą niewielkich zamówień.