Sprawa T-345/07: Skarga wniesiona w dniu 13 września 2007 r. - La Banque Postale przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2007.269.60/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 10 listopada 2007 r.

Skarga wniesiona w dniu 13 września 2007 r. - La Banque Postale przeciwko Komisji

(Sprawa T-345/07)

(2007/C 269/109)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 10 listopada 2007 r.)

Strony

Strona skarżąca: La Banque Postale (przedstawiciele: S. Hautbourg i J.E. Skovron, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości na podstawie art. 230 akapit czwarty WE;

– obciążenie Komisji całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W skardze będącej przedmiotem niniejszego postępowania skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2007) 2110 wersja ostateczna z dnia 10 maja 2007 r. uznającej za niezgodne z art. 86 ust. 1 WE w związku z art. 43 WE i 49 WE przepisy francuskiego Code Monétaire et Financier (kodeksu walutowego i finansowego), które zastrzegają na rzecz trzech instytucji kredytowych, tj. skarżącej, Caisses d'Épargne et de Prévoyance i Crédit Mutuel prawa specjalne w zakresie dystrybucji książeczek "livret A" i "livret bleu".

Na poparcie skargi powołuje ona cztery zarzuty.

W zarzucie pierwszym skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła jej prawo do bycia wysłuchanym w trakcie postępowania, które zakończyło się wydaniem zaskarżonej decyzji, ponieważ nie dano jej okazji do przedstawienia uwag na temat dwóch sprawozdań przedłożonych Komisji przez składających skargę do tej instytucji i które - zdaniem skarżącej - okazały się istotne dla przeprowadzenia dowodu przez Komisję.

Po drugie, twierdzi ona, że Komisja naruszyła prawo oraz popełniła wiele błędów w ocenie, uznając, że system dystrybucji książeczki "livret A" stanowi ograniczenie swobody przedsiębiorczości (swobody podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej) oraz swobodnego świadczenia usług. Zdaniem skarżącej Komisja naruszyła prawo, interpretując w bardzo szeroki sposób pojęcie "ograniczenie" w rozumieniu art. 43 WE i 49 WE, jak również okoliczności, w jakich te dwie zasady mogą zostać przywołane. Skarżąca utrzymuje również, że Komisja niesłusznie doszła do wniosku, iż prawo specjalne czyni trudniejszym i bardziej kosztownym wejście na rynek oszczędności bankowych we Francji.

Po trzecie, skarżąca twierdzi, że zaskarżona decyzja jest dotknięta błędami co do prawa i błędami w ocenie, jako że Komisja uznała, iż obecny system dystrybucji książeczki "livret A" nie może zostać uzasadniony w świetle art. 86 ust. 2 WE. Zdaniem skarżącej Komisja naruszyła prawo i popełniła wiele błędów w ocenie przy definiowaniu świadczonej w ogólnym interesie usługi polegającej na zapewnieniu dostępności banków związanej z książeczką "livret A" oraz przy analizowaniu koniecznego i proporcjonalnego charakteru prawa specjalnego w celu wykonania świadczonej w ogólnym interesie usługi polegającej na zapewnieniu dostępności banków i usługi dotyczącej mieszkań socjalnych.

W zarzucie czwartym skarżąca podnosi, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest wewnętrznie sprzeczne i niewystarczające.