Sprawa T-344/04: Skarga wniesiona dnia 13 sierpnia 2004 r. przez Stardust Marine S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.262.55/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 października 2004 r.

Skarga wniesiona dnia 13 sierpnia 2004 r. przez Stardust Marine S.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-344/04)

(2004/C 262/101)

(Język postępowania: francuski)

(Dz.U.UE C z dnia 23 października 2004 r.)

Dnia 13 sierpnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich złożona przez spółkę Stardust Marine S.A., z siedzibą w Paryżu, reprezentowaną przez Bernarda Vatiera, adwokata.

Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:

– Stwierdzenie, że decyzja Komisji Europejskiej 2000/513 WE z dnia 8 września 1999 r., nakazująca państwu francuskiemu, aby odzyskało od spółki STARDUST, rzekomą pomoc publiczną w wysokości 600 milionów franków, jest dotknięta bezprawnością i że ta bezprawność pociąga za sobą odpowiedzialność Komisji na mocy art. 288 Traktatu WE;

– W konsekwencji, zasądzenie od Komisji Europejskiej na rzecz spółki STARDUST tytułem odszkodowania kwoty 112.635.569,73 euro wraz z odsetkami ustawowymi od daty wniesienia niniejszej skargi;

– Nadanie temu orzeczeniu rygoru natychmiastowej wykonalności;

– Obciążenie Komisji w całości kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swojej skargi, skarżąca podnosi, że bezprawność decyzji 2000/513/WE nie może być kwestionowana, gdyż wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości WE z dnia 16 maja 2002 r. (sprawa C-482/99) stwierdzona już została jej nieważność. Według skarżącej, ta bezprawność jest wystarczająca dla powstania odpowiedzialności pozaumownej Komisji na podstawie art. 288 WE. Skarżąca podnosi również, że zakładając nawet, że sporna decyzja była aktem normatywnym obejmującym postanowienia z zakresu polityki gospodarczej, to wydając bez podstaw prawnych ani faktycznych decyzję ze szkodą dla skarżącej, Komisja naruszyła normę prawną wyższego rzędu chroniącą jednostki. W związku z tym, według argumentacji skarżącej, Komisja powinna jej wypłacić odszkodowanie.

Odnośnie rzekomo poniesionej szkody, skarżąca podnosi, że wobec spółki STARDUST prowadzone było postępowanie naprawcze (redressement juridiciaire) na mocy orzeczenia Tribunal de Commerce de Paris. Według skarżącej, zaprzestanie płatności, które doprowadziło do tego orzeczenia jest bezpośrednią konsekwencją długu spowodowanego decyzją Komisji. Wysokość poniesionej szkody równa się niedostatkowi aktywów spółki STARDUST.