Sprawa T-342/17: Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2017 r. - Deutsche Lufthansa i in./Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.239.63

Akt nieoceniany

Wersja od: 24 lipca 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2017 r. - Deutsche Lufthansa i in./Komisja

(Sprawa T-342/17)

Język postępowania: angielski

(2017/C 239/75)

(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Deutsche Lufthansa AG (Kolonia, Niemcy), Lufthansa Cargo AG (Frankfurt nad Menem, Niemcy), Swiss International Air Lines AG (Bazylea, Szwajcaria) (przedstawiciel: adwokat S. Völcker)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 - Lotniczy transport towarowy);

- obciążenie Komisji kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu strona skarżąca formułuje pięć zarzutów.

1. Zarzut pierwszy, zgodnie z którym zaskarżona decyzja jest obarczona wadliwym uzasadnieniem, gdyż nie określa w sposób jednoznaczny zakresu geograficznego naruszenia, ani w jej rozstrzygnięciu, ani w uzasadnieniu.

2. Zarzut drugi, zgodnie z którym zaskarżona decyzja narusza art. 11 umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego, opierając się na kontaktach pomiędzy konkurentami, które miały miejsce w Szwajcarii i dotyczyły przede wszystkim lotniczego przewozu towarów pomiędzy Szwajcarią a państwami trzecimi.

3. Zarzut trzeci, zgodnie z którym zaskarżona decyzja narusza zasadę niedziałania prawa wstecz, ponieważ opiera się na kontaktach dotyczących połączeń poza EOG, które miały miejsce przed wejściem w życie rozporządzenia nr 1/2003 ¹ .

4. Zarzut czwarty, zgodnie z którym zaskarżona decyzja narusza art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG i art. 8 umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego kwalifikując - bez właściwej analizy - kontakty, które miały miejsce poza EOG, kontakty dotyczące sojuszu WOW (sojuszu pomiędzy Japan Airlines Cargo, Lufthansa Cargo, SAS Cargo i Singapore Airlines Cargo) oraz kontakty dotyczące prowizji od dopłat, jako części tego samego jednolitego i ciągłego naruszenia, łącznie z kontaktami pomiędzy konkurentami, które miały miejsce na poziomie siedzib.

5. Zarzut piąty, zgodnie z którym zaskarżona decyzja narusza art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG w zakresie w jakim decyzja ta opiera się na przeświadczeniu, że kontakty pomiędzy konkurentkami, które miały miejsce poza EOG stanowią naruszenie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG. W opinii strony skarżącej porozumienia lub uzgodnione praktyki dotyczące przychodzących przesyłek towarowych nie ograniczają konkurencji w obrębie EOG, ani też nie mają wpływu na handel pomiędzy państwami członkowskimi. Co więcej, jak twierdzi strona skarżąca, zawarta w zaskarżonej decyzji analiza zmierzającą do ustalenia czy interwencja rządowa mająca miejsce w wielu państwach, których sprawa dotyczy wyklucza stosowanie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG, opiera się na błędnym kryterium prawnym.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 (Dz.U. 2003, L 1, s. 1).