Sprawa T-335/17: Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2017 r. - Help - Hilfe zur Selbsthilfe/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.239.59

Akt nieoceniany

Wersja od: 24 lipca 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 30 maja 2017 r. - Help - Hilfe zur Selbsthilfe/Komisja

(Sprawa T-335/17)

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 239/71)

(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Help - Hilfe zur Selbsthilfe e.V. (Bonn, Niemcy) (przedstawiciele: V. Jungkind i P. Cramer, Rechtsanwälte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji pozwanej z dnia 21 marca 2017 r. (Ares(2017)1515573) nakazującej zwrot części kwoty przeznaczonej na finansowanie przedsięwzięcia pomocowego Food Security Promotion for very food insecure farming households in Zimbabwe (ECHO/ZWE/BUD/2009/02002) w wysokości 643 627,72 EUR, a także wystosowanego na podstawie tej decyzji wezwania do zapłaty z dnia 7 kwietnia 2017 r. (nr 3241705513), w którym pozwana zażądała zapłaty pierwszej raty w wysokości 321 813,86 EUR, oraz

- obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy: kwestionowane przez pozwaną postępowanie nie stanowi naruszenia prawa materialnego

- Kwestionowane przez pozwaną postępowanie w związku z udzieleniem dwóch zamówień na dostawę produktów rolnych nie naruszało obowiązujących wymogów materialnoprawnych dotyczących organizacji przetargów w ramach przedsięwzięć z zakresu pomocy humanitarnej. W szczególności było ono zgodne z wiążącymi zasadami udzielania zamówień publicznych, w świetle art. 184 ust. 1 przepisów wykonawczych do rozporządzenia finansowego UE z 2009 r. i art. 2 ust. 3 zasad i procedur (Rules and Procedures) określonych w załączniku IV do umowy ramowej o partnerstwie z 2008 r. w zakresie współpracy UE z organizacjami pozarządowymi w dziedzinie pomocy humanitarnej.

- Kwestionowane postępowanie nie narusza także wymogów w zakresie dokumentacji, określonych w art. 23 ust. 4 postanowień ogólnych zawartych w załączniku III do umowy ramowej o partnerstwie.

2. Zarzut drugi: brak innych podstaw do odzyskania środków

- Nie istnieją także inne podstawy do odzyskania pomocy finansowej. W szczególności wybrane przez stronę skarżącą przedsiębiorstwo dostarczyło zamówione towary terminowo, w pełnym zakresie i z zachowaniem ich dobrej jakości. Ponadto realizacja przedsięwzięcia pomocowego przez skarżącą została uwieńczona sukcesem, co zostało potwierdzone w toku łącznie czterech niezależnych kontroli przeprowadzonych przez podmioty zewnętrzne.

- Personel strony skarżącej dnie dopuścił się żadnego czynu zabronionego. Staatsanwaltschaft Bonn (prokuratura w Bonn, Niemcy) nie wszczęła dochodzenia ze względu na brak podejrzenia popełnienia czynu zabronionego.

3. Zarzut trzeci (podniesiony posiłkowo): brak skorzystania z zakresu uznania i nieproporcjonalność

- Decyzja o odzyskaniu przyznanej pomocy finansowej została wydana przez pozwaną w oparciu o błędne założenie, że jest ona związana zaleceniem Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) co do odzyskania środków. Oznacza to, że pozwana nie skorzystała z przysługującego jej zakresu uznania, wobec czego odzyskanie środków jest bezprawne.

- Odzyskanie części należności w kwocie 643 627,27 EUR jest ponadto niezgodne z prawem, ze względu na naruszenie zasady proporcjonalności przewidzianej w art. 5 ust. 4 TFUE. Wykracza ono poza to, co konieczne do ochrony budżetu, a wobec uwieńczonej sukcesem realizacji przedsięwzięcia pomocowego jest ono nieproporcjonalne w stosunku do nałożonego na stronę skarżącą obciążenia.