Sprawa T-327/04: Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2004 r. przez Syndicat National de l'Industrie des Viandes (SNIV) (krajowy związek przemysłu mięsnego) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Dz.U.UE.C.2004.273.32/2
Akt nienormatywny(Sprawa T-327/04)
(2004/C 273/63)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2004 r.)
Do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła w dniu 3 sierpnia 2004 r. skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesiona przez Syndicat National de l'Industrie des Viandes (SNIV) z siedzibą w Paryżu, reprezentowany przez Nicole Coutrelis i Me Séverine Henneresse, avocats, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Skarżący wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie pomocy państwa "N515/2003 - Francja - Pomoc w sektorze utylizacji odpadów zwierzęcych - Opłata od uboju";
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Utylizacja odpadów zwierzęcych, uważana za usługę publiczną, jest we Francji finansowana z funduszu zasilanego dotacjami państwowymi oraz z wpływów z opłaty od uboju pobieranej od rzeźni. System ten został notyfikowany Komisji. Skarżący, który reprezentuje rzeźnie, zwrócił Komisji uwagę na konieczność otwarcia formalnej procedury badania pomocy, o której mowa w art. 88 ust. 2 WE. Komisja uznała jednak w zaskarżonej decyzji, że przedmiotowy system nie jest niezgodny z prawem wspólnotowym w części "zwierzęta zdechłe w gospodarstwie" oraz że nie stanowi pomocy w części "odpady z rzeźni".
Uznając, że Komisja zatwierdziła w ten sposób system ustanowiony przez rząd francuski, skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, podnosząc naruszenie art. 88 ust. 2 WE, a także art. 4 ust. 4 rozporządzenia 659/1999(1). Skarżący uważa, że biorąc pod uwagę poważne trudności w ocenie zgodności powyższej pomocy, na które zwracał uwagę, Komisja nie mogła uznać tej pomocy za zgodną bez otwarcia formalnej procedury.
Skarżący podnosi także liczne błędy w ustaleniach faktycznych oraz w ocenie, jakimi obciążona jest zaskarżona decyzja. Twierdzi także, że opłata od uboju jest oczywiście sprzeczna z licznymi przepisami prawa wspólnotowego, a mianowicie:
– uregulowaniami dotyczącymi VAT;
– zakazem stosowania ograniczeń ilościowych pomiędzy państwami członkowskimi (art. 28 WE) w zakresie, w jakim opłata rzeźna dotyczy także zwierząt o pochodzeniu "mieszanym" w rozumieniu rozporządzenia 1760/2000(2), to jest pochodzących z innego państwa członkowskiego, ale których ubój nastąpił we Francji;
– rozporządzeniem 1774/2002(3);
– swobodą świadczenia usług (art. 50 WE) w zakresie, w jakim tylko jedno przedsiębiorstwo w każdym departamencie może świadczyć usługi utylizacji rzeźniom i hodowcom z tego departamentu;
– mechanizmami Wspólnej Polityki Rolnej. Skarżący twierdzi w tej kwestii, że nakładając przedmiotową opłatę, Francja zakłóca wspólną organizację rynku mięsa i narusza dotyczące jej rozporządzenia, podwyższając sztucznie ceny mięsa.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE, Dziennik Urzędowy nr L 083 z dn. 27/03/1999, str. 1-9.
(2) Rozporządzenie (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z [dnia] 17 lipca 2000 r. ustanawiające system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczące etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97, Dziennik Urzędowy nr L 204 z dn. 11/08/2000, str. 1-10.
(3) Rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, Dziennik Urzędowy nr L 273 z dn. 10/10/2002, str. 1-95.