Sprawa T-325/17: Skarga wniesiona w dniu 29 maja 2017 r. - Koninklijke Luchtvaart Maatschappij/Komisja.
Dzienniki UE
Dz.U.UE.C.2017.239.53/2
Akt nieoceniany Wersja od: 24 lipca 2017 r.
Skarga wniesiona w dniu 29 maja 2017 r. - Koninklijke Luchtvaart Maatschappij/Komisja
(Sprawa T-325/17)
Język postępowania: angielski
(2017/C 239/67)
(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2017 r.)
Strony
Strona skarżąca: Koninklijke Luchtvaart Maatschappij NV (Amstelveen, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat M. Smeets)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
-
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 - Lotniczy transport towarowy) w całości, ze względu na naruszenie zakazu arbitralności i zasady równego traktowania (zarzut pierwszy); ze względu na brak kompetencji w zakresie przewozu lotniczego z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG (zarzut drugi - tytułem głównym); ze względu na naruszenie art. 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 101 TFUE, art. 53 porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego a także wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien 1 (zarzut czwarty - tytułem głównym);-
stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 2 lit. d) i art. 1 ust. 3 lit. d) zaskarżonej decyzji, ponieważ przytoczone przepisy stwierdzają, iż strona skarżąca dopuściła się naruszenia w zakresie przewozu lotniczego z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG (zarzut drugi - tytułem ewentualnym);-
stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 lit. d), art. 1 ust. 2 lit. d), art. 1 ust. 3 lit. d) i art. 1 ust. 4 lit. d) zaskarżonej decyzji, ponieważ przytoczone przepisy stwierdzają istnienie jednolitego i ciągłego naruszenia, w tym brak uiszczenia prowizji od dopłat (zarzut trzeci);-
tytułem zarzutu ewentualnego - w razie gdyby Sąd nie stwierdził nieważności decyzji w całości stosownie do treści zarzutu pierwszego, drugiego i czwartego - o skorzystanie z przysługującego Sądowi niegraniczonego prawa orzekania i obniżenie wysokości grzywny nałożonej na stronę skarżąca w art. 3 lit. c) i d) zaskarżonej decyzji (zarzut drugi, trzeci i czwarty) oraz-
obciążenie Komisji kosztami postępowania w niemniejszej instancji, bez względu na to czy Sąd stwierdzi nieważność decyzji w całości, w części czy obniży wysokość grzywny.Zarzuty i główne argumenty
W uzasadnieniu strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.
1.
Zarzut pierwszy, dotyczy naruszenia zakazu arbitralności oraz zasady równego traktowania.-
strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła zakaz arbitralności, ponieważ w rozstrzygnięciu zaskarżonej decyzji nie wymienia przedsiębiorstw, które zgodnie z jej uzasadnieniem uczestniczyły w tym samym zachowaniu co adresaci zaskarżonej decyzji.-
strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła zasadę równego traktowania, ponieważ w zaskarżonej decyzji stosuje wobec strony skarżącej sankcję za naruszenie, wymierzając jej grzywnę oraz pociągając ją do odpowiedzialności cywilnej, podczas gdy w rozstrzygnięciu zaskarżonej decyzji nie wymienia przedsiębiorstw, które zgodnie z jej uzasadnieniem uczestniczyły w tym samym zachowaniu co jej adresaci.2.
Zarzut drugi, dotyczy braku kompetencji w zakresie lotniczego przewozu towarów z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG.-
strona skarżąca podnosi, że Komisja oparła się w zaskarżonej decyzji na błędnym założeniu, że jednolite i ciągłe naruszenie w zakresie przewozu lotniczego z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG miało miejsce w obrębie EOG.-
strona skarżąca podnosi również, że Komisja oparła się w zaskarżonej decyzji na błędnym założeniu, że jednolite i ciągłe naruszenie w zakresie przewozu lotniczego z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG wywierało istotny, bezpośredni i przewidywalny skutek na konkurencję w obrębie EOG.3.
Zarzut trzeci, dotyczy braku uzasadnienia oraz oczywistego błędu w ocenie obciążającego ustalenie, że brak uiszczenia prowizji od dopłat stanowi odrębny element naruszenia.-
strona skarżąca podnosi, że dwa założenia na których Komisja oparła się w zaskarżonej decyzji, kwalifikując brak uiszczenia prowizji od dopłat jako odrębny element naruszenia, są ze sobą sprzeczne w kontekście gospodarczym i normatywnym danej gałęzi przemysłu.-
strona skarżąca podnosi również, że brak uiszczenia prowizji od dopłat nie może być traktowany w oderwaniu od praktyk dotyczących dopłaty paliwowej i dopłaty z tytułu bezpieczeństwa, oraz że nie stanowi on odrębnego elementu naruszenia.4.
Zarzut czwarty, zgodnie z którym wymierzenie grzywny stanowiło naruszenie zasady legalności i proporcjonalności grzywien przewidzianej w art. 49 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w art. 101 TFUE oraz także wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien oraz że jest w oczywisty sposób błędne.-
strona skarżąca podnosi, że wartość sprzedaży KLM Cargo, do której odnosi się naruszenie jest wartością dopłaty paliwowej i dopłaty z tytułu bezpieczeństwa, a nie całkowitą wartość obrotu KLM Cargo.-
wartość sprzedaży KLM Cargo, będąca podstawą ustalenia kwoty podstawowej grzywny nie powinna zawierać w sobie wartości sprzedaży KLM zrealizowanej poza EOG.-
obniżenie wartości grzywny o 15 % ze względu interwencję rządową nie odpowiada zakresowi zaangażowania państwa w okresie trwania naruszenia.1 Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia nr 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, s. 2).
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.