Sprawa T-323/17: Skarga wniesiona w dniu 29 maja 2017 r. - Martinair Holland/Komisja.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.239.51/2

Akt nieoceniany

Wersja od: 24 lipca 2017 r.

Skarga wniesiona w dniu 29 maja 2017 r. - Martinair Holland/Komisja

(Sprawa T-323/17)

Język postępowania: angielski

(2017/C 239/65)

(Dz.U.UE C z dnia 24 lipca 2017 r.)

Strony

Strona skarżąca: Martinair Holland NV (Haarlemmermeer, Niderlandy) (przedstawiciel: adwokat M. Smeets)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C (2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 - Lotniczy transport towarowy) w całości, ze względu na naruszenie zakazu arbitralności i zasady równego traktowania (zarzut pierwszy); ze względu na brak kompetencji w zakresie transportu lotniczego z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG (zarzut drugi - tytułem głównym) lub

- stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 2 lit. d) i art. 1 ust. 3 lit. d) zaskarżonej decyzji, ponieważ przytoczone przepisy stwierdzają, iż strona skarżąca dopuściła się naruszenia w zakresie przewozu lotniczego z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG (zarzut drugi - tytułem ewentualnym) oraz

- stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 lit. d), art. 1 ust. 2 lit. d), art. 1 ust. 3 lit. d) i art. 1 ust. 4 lit. d) zaskarżonej decyzji, ponieważ przytoczone przepisy stwierdzają istnienie jednolitego i ciągłego naruszenia, w tym brak uiszczenia prowizji od dopłat oraz

- obciążenie Komisji kosztami postępowania w niemniejszej instancji, bez względu na to czy Sąd stwierdzi nieważność decyzji w całości czy w części.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

1. Zarzut pierwszy, dotyczy naruszenia zakazu arbitralności oraz zasady równego traktowania.

- strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła zakaz arbitralności, ponieważ w rozstrzygnięciu zaskarżonej decyzji nie wymienia przedsiębiorstw, które zgodnie z jej uzasadnieniem uczestniczyły w tym samym zachowaniu co adresaci zaskarżonej decyzji.

- strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła zasadę równego traktowania, ponieważ w zaskarżonej decyzji stosuje wobec strony skarżącej sankcję za naruszenie, wymierzając jej grzywnę oraz pociągając ją do odpowiedzialności cywilnej, podczas gdy w rozstrzygnięciu zaskarżonej decyzji nie wymienia przedsiębiorstw, które zgodnie z jej uzasadnieniem uczestniczyły w tym samym zachowaniu co jej adresaci.

2. Zarzut drugi, dotyczy braku kompetencji w zakresie lotniczego przewozu towarów z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG.

- strona skarżąca podnosi, że Komisja oparła się w zaskarżonej decyzji na błędnym założeniu, że jednolite i ciągłe naruszenie w zakresie przewozu lotniczego z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG miało miejsce w obrębie EOG.

- strona skarżąca podnosi również, że Komisja oparła się w zaskarżonej decyzji na błędnym założeniu, że jednolite i ciągłe naruszenie w zakresie przewozu lotniczego z portów lotniczych znajdujących się poza EOG do portów lotniczych znajdujących się w EOG wywierało istotny, bezpośredni i przewidywalny skutek na konkurencję w obrębie EOG.

3. Zarzut trzeci, dotyczy braku uzasadnienia oraz oczywistego błędu w ocenie obciążającego ustalenie, że brak uiszczenia prowizji od dopłat stanowi odrębny element naruszenia.

- strona skarżąca podnosi, że dwa założenia na których Komisja oparła się w zaskarżonej decyzji, kwalifikując brak uiszczenia prowizji od dopłat jako odrębny element naruszenia, są ze sobą sprzeczne w kontekście gospodarczym i normatywnym danej gałęzi przemysłu.

- strona skarżąca podnosi również, że brak uiszczenia prowizji od dopłat nie może być traktowany w oderwaniu od praktyk dotyczących dopłaty paliwowej i dopłaty z tytułu bezpieczeństwa, oraz że nie stanowi on odrębnego elementu naruszenia.