Sprawa T-319/23: Skarga wniesiona w dniu 8 czerwca 2023 r. - Net Technologies Finland/Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.286.31

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 sierpnia 2023 r.

Skarga wniesiona w dniu 8 czerwca 2023 r. - Net Technologies Finland/Komisja

(Sprawa T-319/23)

Język postępowania: angielski

(2023/C 286/42)

(Dz.U.UE C z dnia 14 sierpnia 2023 r.)

Strony

Strona skarżąca: Net Technologies Finland Oy (Helsinki, Finland) (przedstawiciele: S. Pappas i A. Pappas, lawyers)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej przyjętej na podstawie art. 299 TFUE w dniu 27.3.2023 R. (notyfikowanej skarżącej w dniu 29.3.2023 R.) dotyczącej zwrotu kwoty 188 477,27 EUR od Net Technologies Finland Oy; oraz

- obciążenie strony pozwanej jej własnymi kosztami postępowania, a także kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w niniejszym postępowaniu.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze o stwierdzenie nieważności podniesiono, że zaskarżona decyzja jest niezgodna z prawem, ponieważ jej uzasadnienie jest obarczone błędem co do prawa. Opiera się ono bowiem na notach debetowych z dnia 7 maja 2020 r. i ustaleniach końcowego sprawozdania z audytu, które są niezgodne z prawem. W tym celu podniesiono dwa zarzuty nieważności.

1. Zarzut pierwszy jest podzielony na dwie części:

- w pierwszej części wyjaśniono, że ustalenia końcowego sprawozdania z audytu, a w związku z tym noty debetowe, są niezgodne z prawem, ponieważ wynikają z zastosowania zasady, która nie była prawnie wiążąca, a zatem nie podlegała stosowaniu. Jak wyjaśniono w opisie stanu faktycznego, audytorzy REA doszli do wniosku, że koszty konsultantów wewnętrznych były niekwalifikowalne, stosując kryteria zawarte w przewodniku FP7 w taki sposób, jakby stanowiły one wiążące warunki. Niemniej jednak przewodnik FP7 nie jest wiążący.

- w drugiej części przedstawiono argument, że w niniejszej sprawie zasada dobrej wiary nie może uzasadniać stosowania przewodnika FP7 pomimo jego niewiążącego charakteru.

2. W ramach drugiego zarzutu nieważności podniesiono, że przy założeniu, iż kryteria przewodnika FP7 miały zastosowanie, zostały one zastosowane nieprawidłowo. Innymi słowy, ustalenia końcowego sprawozdania z audytu i noty debetowe przyjęte na jego podstawie są obarczone błędami w ocenie. Opierając się na tych elementach, zaskarżona decyzja jest również obarczona tymi błędami w ocenie i narusza zapisany w art. 41 Karty praw podstawowych obowiązek dokładnego zbadania wszystkich okoliczności sprawy.