Sprawa T-306/08 P: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 23 maja 2008 r. w sprawie F-79/07 Braun-Neumann przeciwko Parlamentowi, wniesione w dniu 1 sierpnia 2008 r. przez Kurta-Wolfganga Brauna-Neumanna.
Dz.U.UE.C.2008.247.22/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-306/08 P)
(2008/C 247/43)
(Dz.U.UE C z dnia 27 września 2008 r.)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Wnoszący odwołanie: Kurt-Wolfgang Braun-Neumann (Lohr am Main, Niemcy) (przedstawiciel: P. Ames, adwokat)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 23 maja 2008 r. w sprawie F-79/07,
– orzeczenie co do istoty sprawy i uwzględnienie żądań wnoszącego odwołanie, a jednocześnie nakazanie Parlamentowi wypłacenia mu ze skutkiem wstecznym od dnia 1 sierpnia 2004 r. drugiej połowy renty wdowiej po jego małżonce G. Mandt w wysokości 1.670,84 EUR miesięcznie wraz z odsetkami ustalonymi zgodnie ze stopą procentową wyznaczoną przez Europejski Bank Centralny dla kredytów marginalnych, powiększoną o 3 %
– ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozstrzygnięcia przez Sąd do spraw Służby Publicznej.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem odwołania jest postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 23 maja 2008 r. w sprawie F-79/07 Braun-Neumann przeciwko Parlamentowi, w drodze którego skarga wnoszącego odwołanie została odrzucona jako niedopuszczalna.
Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi, iż Sąd do spraw Służby Publicznej, dokonując wykładni art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich naruszył prawo, gdyż wykładnia ta jest sprzeczna z ogólnymi zasadami prawa wspólnotowego. Zdaniem wnoszącego odwołanie wykładnia Sądu, zgodnie z którą uznał on pismo za akt niekorzystny jest błędna. Ponadto wymogi zasady pewności prawa byłyby spełnione jedynie wtedy, jeśli brak pouczenia o przysługujących środkach odwoławczych traktowano by jako przeszkodę w ustaleniu początku biegu terminu, gdyż w przeciwnym razie prawa przysługujące podmiotom w tym zakresie byłyby nieskuteczne. Wreszcie, w kontekście skutków, jakie wykładnia Sądu wywołuje wobec wnoszącego odwołanie, należy ją uznać za nieproporcjonalną.