Sprawa T-303/05: Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2005 r. - ACEA Electrabel Produzione S.p.A./Komisja Wspólnot Europejskich.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2005.257.14/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 października 2005 r.

Skarga wniesiona w dniu 3 sierpnia 2005 r. - ACEA Electrabel Produzione S.p.A./Komisja Wspólnot Europejskich

(Sprawa T-303/05)

(2005/C 257/28)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 15 października 2005 r.)

Strony

Strona skarżąca: ACEA Electrabel Produzione S.p.A. (Rzym/Włochy) [Przedstawiciele: Luca G. Radicati di Brozolo, Massimo Merola, Chiara Bazoli, Fabrizio D'Alessandri, avvocati]

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 16 marca 2005 r. w sprawie pomocy na redukcję gazów cieplarnianych przy zastosowaniu źródeł energii alternatywnej (pomoc państwa nr C 35/03) w części, w jakiej decyzja ta kwalifikuje jako pomoc państwa środki finansowe przeznaczone na budowę sieci pod ogrzewanie z sieci na obszarze Torrino-Mezzocammino, jak również w części, w jakiej wstrzymuje ona wypłatę pomocy do czasu, gdy Włochy nie dostarczą dowodu zwrotu ze strony ACEA pomocy uznanej w decyzji 2003/193/WE z dnia 5 czerwca 2002 r., dotyczącej ulg podatkowych dla byłych przedsiębiorstw municypalizowanych, za bezprawną i niezgodną ze wspólnym rynkiem;

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżącą w niniejszej sprawie jest spółka kontrolowana przez Electrabel SA i ACEA. Dokładniej rzecz ujmując, spółka ta była jedną z trzech spółek kontrolowanych przez holding ACEA Electrabel Holding S.p.A., spółkę joint-venture założoną przez Electrabel i ACEA do prowadzenia działalności w sektorze energii i gazu.

Niniejsza skarga została wniesiona w przedmiocie decyzji z dnia 16 marca 2005 r., mocą której Komisja zakończyła postępowanie wszczęte w trybie art. 88 akapit 2 WE celem zbadania zgodności ze wspólnym rynkiem finansowania przyznanego przez Regione Lazio na rozszerzenie sieci pod ogrzewanie na obszarze Torrino-Mezzocammino, na obrzeżach Rzymu (pomoc państwa nr C-35/03 - ex NN 90/2002).

Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich o stwierdzenie nieważności tej decyzji w części, w jakiej kwalifikuje ona jako pomoc państwa środki finansowe przeznaczone na budowę sieci pod ogrzewanie z sieci na obszarze Torrino-Mezzocammino oraz w części, w jakiej wstrzymuje ona wypłatę pomocy do czasu, gdy Włochy nie dostarczą dowodu zwrotu ze strony ACEA pomocy uznanej w decyzji 2003/193/WE z dnia 5 czerwca 2002 r., dotyczącej ulg podatkowych dla byłych przedsiębiorstw municypalizowanych, za bezprawną i niezgodną ze wspólnym rynkiem ("decyzja w sprawie ulg podatkowych").

Skarga podnosi w szczególności następujące zarzuty:

a) Sporny środek nie stanowi pomocy państwa, albowiem nie wywiera wpływu na konkurencję, a w każdym razie nie wyrządza żadnej szkody w handlu wewnątrzwspólnotowym. Wywołuje ona bowiem skutki jedynie na poziomie lokalnym, gdyż jest przeznaczona na subwencjonowanie przedsięwzięcia (budowy sieci grzewczej w dzielnicy w okolicach Rzymu), z którego korzyści czerpać będzie ograniczony krąg odbiorców w ramach obszaru znajdującego się na terytorium włoskim, a wręcz w ramach jednej jedynej dzielnicy na obrzeżach jednego miasta;

b) korzystający ze środka (tj. skarżąca) nie jest tym samym podmiotem, co korzystający z pomocy będącej przedmiotem decyzji w sprawie ulg podatkowych (tj. ACEA) ani też nie stanowi z nim jednego podmiotu gospodarczego, stąd nakaz wstrzymania wypłaty finansowania jawi się jako całkowicie bezzasadny;

c) nawet abstrahując od błędu w identyfikacji korzystającego z pomocy i uznając (quod non) ACEA za rzeczywistego adresata rozpatrywanego finansowania, bezzasadnym jawi się powoływanie się na wyrok w sprawie Deggendorf⁽¹⁾ w kontekście niniejszego stanu faktycznego. W szczególności Komisja nie wykazała istnienia przesłanek (w tym między innymi efektu sumowania się poprzednich środków z nowymi środkami), które zgodnie z zasadami, jakie można wywieść z owego wyroku, muszą zostać spełnione, aby można było wstrzymać wypłatę środka.

______

⁽¹⁾ Wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 13 września 2003 r. w sprawach połączonych T-244/93 i T-486/93 TWD przeciwko Komisji (Rec. str. II-2265), utrzymana w mocy wyrokiem Trybunału z dnia 15 maja 1997 r. w sprawie C-355/95 (Rec. str. I-2549).