Sprawa T-299/08: Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2008 r. - Elf Aquitaine przeciwko Komisji.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.272.29

Akt nienormatywny

Wersja od: 25 października 2008 r.

Skarga wniesiona w dniu 1 sierpnia 2008 r. - Elf Aquitaine przeciwko Komisji

(Sprawa T-299/08)

(2008/C 272/56)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 25 października 2008 r.)

Strony

Strona skarżąca: Elf Aquitaine SA (Courbevoie, Francja) (przedstawiciele: E. Morgan de Rivery, S. Thibault-Liger, adwokaci)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

– tytułem żądania głównego, na podstawie art. 230 WE, stwierdzenie nieważności decyzji Komisji nr C(2008) 2626 wersja ostateczna z dnia 11 czerwca 2008 r. w zakresie dotyczącym Elf Aquitaine;

– tytułem żądania subsydiarnego:

– uchylenie lub obniżenie, na podstawie art. 229 WE, grzywny w wysokości 22.700.000 EUR nałożonej solidarnie na Arkema France SA i Elf Aquitaine w art. 2 lit. c) decyzji Komisji Wspólnot Europejskich nr C(2008) 2626 wersja ostateczna z dnia 11 czerwca 2008 r.;

– uchylenie lub obniżenie, na podstawie art. 229 WE, grzywny w wysokości 1.589 0000 EUR nałożonej na Elf Aquitaine w art. 2 lit. e) decyzji Komisji Wspólnot Europejskich nr C(2008) 2626 wersja ostateczna z dnia 11 czerwca 2008 r.;

– w każdym razie, obciążenie Komisji Wspólnot Europejskich całością kosztów postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca wnosi o stwierdzenie częściowej nieważności decyzji Komisji C(2008) 2626 wersja ostateczna z dnia 11 czerwca 2008 r. w sprawie COMP/38.695 - Chlorek sodu, w której Komisja uznała, że niektóre przedsiębiorstwa, w tym skarżąca, naruszyły art. 81 ust. 1 WE oraz art. 53 ust. 1 porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym poprzez przydzielanie limitów sprzedaży, ustalanie cen, wymianę wrażliwych pod względem handlowym informacji dotyczących cen oraz wielkości sprzedaży, jak również poprzez nadzorowanie wykonania tych antykonkurencyjnych ustaleń na rynku chlorku sodu w Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Na poparcie swych żądań skarżąca podnosi jedenaście zarzutów opartych na:

– naruszeniu zasad związanych z przypisaniem odpowiedzialności za naruszenia w ramach grup przedsiębiorstw, ponieważ - po pierwsze - Komisja błędnie stwierdziła, że nie miała ona obowiązku wskazać dowodów na poparcie domniemania, że spółka dominująca posiadająca 100 % udziałów w spółce zależnej wywiera na nią decydujący wpływ; po drugie - okoliczności rzeczywiście wskazane przez Komisję nie mogą poprzeć tego domniemania oraz po trzecie - Komisja odrzuciła przedstawiony jej przez skarżącą zbiór poszlak obalających to domniemanie;

– naruszeniu prawa do obrony skarżącej oraz zasady równości broni, domniemania niewinności, odpowiedzialności za naruszenie i indywidualizacji kar, legalności i równości traktowania w związku z nałożeniem odpowiedzialności;

– zniekształceniu zbioru poszlak przedstawionych przez skarżącą;

– wewnętrznej sprzeczności uzasadnienia w odniesieniu do pojęcia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 81 ust. 1 WE, do autonomii spółki zależnej Arkema France względem skarżącej oraz do zakresu kontroli, jaką spółka dominująca musi sprawować nad spółką zależną, aby odpowiedzialność za naruszenie popełnione przez tę ostatnią mogła być przypisana spółce dominującej;

– naruszeniu zasady dobrej administracji w związku z tym, że Komisja, po pierwsze, nie zbadała starannie i bezstronnie wszystkich właściwych okoliczności, po drugie, nie zastosowała względem stron tych samych zasad co względem siebie oraz po trzecie, nie zawiesiła postępowania wszczętego przeciwko skarżącej w oczekiwaniu na rozstrzygnięcia we właściwych sprawach zawisłych przed Sądem Pierwszej Instancji;

– naruszeniu zasady pewności prawa w związku z tym, że Komisja odeszła od kryteriów przypisania spółce dominującej odpowiedzialności za naruszenie popełnione przez spółkę zależną, zastosowanych w poprzednich decyzjach;

– nadużyciu władzy w związku z tym, że nałożone kary nie odpowiadały ich obiektywnemu celowi w postaci ukarania danego przedsiębiorstwa za popełnienie naruszenia;

– bezzasadności nałożenia na skarżącą samej grzywny, z naruszeniem zasady niezależności osoby prawnej oraz przy dwukrotnym uwzględnieniu skutku odstraszającego przy ustalaniu wysokości grzywny;

– naruszeniu zasad i uregulowań dotyczących obliczania grzywien;

– naruszeniu komunikatu w sprawie współpracy⁽¹⁾ w związku z twierdzeniem, że dowody przedstawione przez spółkę zależną Arkema France były niewystarczające oraz

– niesłusznym charakterze nałożenia najsurowszej kary na skarżącą poprzez wymierzenie jej dwóch odrębnych kar, skoro odpowiedzialność spółki zależnej Arkema France była znacznie mniejsza aniżeli odpowiedzialność spółek EKA i Finnish Chemicals.

______

⁽¹⁾ Komunikat Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (Dz.U. 2002, C 45, s. 3).