Sprawa T-298/11: Skarga wniesiona w dniu 31 maja 2011 r. - Ghost Brand przeciwko OHIM - Procter & Gamble International Operations (GHOST).
Dz.U.UE.C.2011.238.27/1
Akt nienormatywny(Sprawa T-298/11)
(2011/C 238/47)
Język skargi: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 13 sierpnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Ghost Brand Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciel: N. Caddick, QC)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Procter & Gamble International Operations SA (Genewa, Szwajcaria)
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie, że przeniesienie własności w zakresie zgłoszenia znaku towarowego nr 000282350 "GHOST" na Procter & Gamble International Operations SA zostało wpisane i ogłoszone tylko w odniesieniu do "kosmetyków", natomiast własność zgłoszenia tego znaku w stosunku do wszystkich towarów należących do klasy 25 oraz "mydeł, perfum, olejków esencyjnych, balsamów do włosów" należących do klasy 3, pozostaje wpisana na Ghost Brand Limitem.
Zarzuty i główne argumenty
Zarejestrowany wspólnotowy znak towarowy będący przedmiotem wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku: Słowny znak towarowy "GHOST" dla towarów należących do klasy 3
("mydła, perfumy, olejki esencyjne, kosmetyki, balsamy do włosów") - zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 282350
Właściciel wspólnotowego znaku towarowego: strona skarżąca
Strona wnosząca o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do wspólnotowego znaku towarowego: wnosząca odwołanie w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą
Decyzja departamentu "wzory i rejestr": oddalenie wniosku o częściowe przeniesienie własności
Decyzja Izby Odwoławczej: stwierdzenie nieważności zakwestionowanej decyzji i nakazanie departamentowi "wzory i rejestr" wpisania i opublikowania przeniesienia własności
Podniesione zarzuty: Strona skarżąca podnosi trzy zarzuty, czyli zasadniczo: (i) Druga Izba Odwoławcza dopuściła się błędu, ponieważ nie powiadomiła strony skarżącej o tym, że zainicjowana została procedura odwoławcza i że na jej koniec wydano decyzję, (ii) Druga Izba Odwoławcza nie dysponowała wszystkimi koniecznymi informacjami, a wszczęte przed nią odwołanie opierało się na informacjach wprowadzających w błąd, oraz (iii) wnosząca odwołanie w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą wykazała się złą wiarą w związku z wniesieniem skargi na decyzję Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego.